Projektant 21 kotwiczy

Rzucają mną marynarze

Zakotwiczeni w swych pragnieniach

Do odkrywania oceanów i mórz

Ciężki jestem jak ta decyzja

O własnym zakotwiczeniu

Święty swoje pragnienia i pokusy

Składa Bogu w ofierze

I w nim znajduje miejsce

na kotwicę zatopioną do morza jego mądrości

Rzucają mną tam gdzie sądzą

O miejscu gdzie przycumować mogą

Często jednak z dna powstaje

I wracam na ląd na burtę

Para młoda zaprzysięga

Wierność sobie i lojalność

I daleko w dno kotwicę

Do miejsca ich miłości

Dziecko pragnąć by chcieli

Cieszyć się z nim każdym wschodem niedzieli

Gdy chłop się z inną mieli

rzuca kotwicą w oddal ziemi