Wiersz na spotkanie z kołem gospodyń wiejskich

najłatwiej pisać o przeszłości

bo nigdy za wiele czego już nie ma

o zmarłych też łatwo pisać

bo się nie bronią nie krzyczą jak niegdyś

w domu klawiatura komputera jest niema

ale ołówek i długopis wiele potrafią zapisać

tu i teraz ożywają przedmioty martwe

napisz o tym co za oknem słyszę

to jest dopiero wyzwanie

uciszyć wiatr zasłuchać się w śpiew ptaków

rozpoznać gdzieś na dnie swoje ja

i stwierdzić że też potrafię kochać

dziś już nie bawię się w gąski gąski do domu

nie ma wilka nie ma lęku

witają mnie drzwi nagrzane od słońca

trzymam się ich kurczowo trzymam światła