wiersz prosto z ogniska

w jesiennym ognisku pogasło wszystko

ziemniaki zjedzone w żarze kartoflisko

zapadam w zamyślenie było fajnie

śpiew żółte liście wyblakłe trawy

poorane ścierniska poplon kwitnie

zaorują i to co minęło

przed nami droga w nieznane sytuacje

emocje są powiązane na dwoje

patrzysz mi w oczy wysyłam pocałunek głęboki

na polach twoje włosy zmieszane z babim po lecie

biegniemy w zapomnienie

teraźniejsze sprawy ważniejsze

przemijamy

w przestrzeni kosmosu

pędzeni losem

w strony przeznaczenia

jesień zapada w sen przy ognisku