NATALIA część 5

Wyszli na ulicę. Przed domem wróżki stał najnowszy model Mercedesa zaprzężony w cztery białe konie. Wokół tłum gapiów przyglądał się niecodziennemu widokowi. Obok stojącego z przodu po lewej konia, Natalia zauważyła policjanta.

– Tu nie wolno parkować – mówił do zwierzęcia.

– Spadaj psie – mruknął biały arab, obryzgując go pianą z pyska.

– Obraza funkcjonariusza na służbie! – krzyknął oburzony mundurowy.

– Odejdźcie – rozległ się niski głos tajemniczego mężczyzny, nadal trzymającego dłoń zdumionej Natalii.

– A pan co za jeden? – zapytał policjant.

– Odejdźcie! – rozległo się ponownie, nieco głośniej.

Tłum rozstąpił się a funkcjonariusze wsiedli na rowery i odjechali.

Mężczyzna odtworzył drzwiczki samochodu i zaprosił dziewczynę gestem aby wsiadła. Natalia z lekkim wahaniem zajęła miejsce na eleganckiej, skórzanej kanapie. Nieznajomy zajął miejsce za kierownicą. Nagle, w mgnieniu oka unieśli się w powietrze i pomknęli z zawrotną prędkością. Dziewczyna pisnęła lekko ze strachu.

– Nie bój się, moja piękna – usłyszała. – Zaraz będziemy gdziekolwiek.

– Gdziekolwiek? – zapytała zdziwiona.

– Tak, bo czyż ważne jest, gdzie będziesz szczęśliwa? Samo to najpiękniejsze uczucie jest istotą wszystkiego. Czyż nie?

– Czyż… – zająknęła się. – To znaczy, tak.

– Spójrz – powiedział, wskazując ręką za okno.

Natalia ujrzała kwieciste łąki, pełne kolorowych motyli o najpiękniejszych barwach. Cztery białe konie zaczęły zwalniać i po chwili wylądowali. Mężczyzna wyszedł z samochodu i otworzył drzwi zdumionej coraz bardziej dziewczynie. Kiedy wysunęła stopę, chcąc postawić ją na ziemi, nadfrunęły motyle i rozsypały przed nią drobne płatki kwiatów.

– Czy ja śnię? – zapytała.

– A czy wtedy, w parku, śniłaś?

Natalia przypomniała sobie pocałunek, którego smak czuła jeszcze potem przez długi czas. Przecież on musiał być prawdziwy. Czy można czuć coś, co nie jest prawdziwe?

– Nie odpowiadasz – usłyszała jego głos. – Wątpisz. Nie ufasz mi.

– Nie… – próbowała zaprotestować.

– Rozumiem cię, nie przejmuj się – uśmiechnął się do niej. – Uwierzysz.

Z pobliskiej kępy drzew rozległ się dźwięk muzyki. Natalia nie wierząc własnym oczom, ujrzała wyłaniający się spośród liści kwartet smyczkowy. Muzycy unosili się w powietrzu, siedząc na latającym dywanie.

– Nie powiesz mi, że to jest prawdziwe – zwróciła się do mężczyzny.

– Jest najdroższa, to dopiero początek.

CDN…