Poprzednie części: Ściany absurdu #1: Tuż obok (drabble)

Ściany absurdu #6: Nie do uwierzenia (drabble)

Czasem na granicy widzenia, gdzieś w kąciku oka, coś się porusza. Przemyka cień, hacząc o twoją rzęsę, a może nawet o skroń? Jednak, kiedy odwracasz wzrok w jego stronę, niczego nie znajdujesz. Marszczysz brwi i lekko kręcisz głową. Myślisz, że ci się zdawało, ale pojawia się znów, kiedy nie patrzysz. Falujący, zmiennokształtny fragment ciemności… A może to tylko malutka, bezgłośna muszka? Wiesz, jedna z tych, co mieszka w koszu z bananami? Albo włos lub grudka taniego tuszu? Brzmi przekonująco, ale dobrze wiesz, że to żadna z tych rzeczy…

Przemijanie nie spojrzy ci w oczy, bo i tak byś nie uwierzył.

Następne części: Ściany absurdu #7: Po sąsiedzku (drabble)

Komentarze (8)

zsrrknight 8 miesięcy temu

pomyślałem o mroczkach, ale tu jest głębiej, metaforyczniej... Ciekawy tekst

Justyska 8 miesięcy temu

Dziekuje :)

Grafomanka 8 miesięcy temu

Ale widać je w lustrze... jedyne miejsce, w którym nie da się ukryć.

Justyska 8 miesięcy temu

Tak, cos w tym jest. Dzieki za odwiedziny!

droga_we_mgle 8 miesięcy temu

Chyba każdy tego kiedyś doświadczył... a wcale nie czyni to tego zjawiska mniej tajemniczym :)
Ostatnie zdanie zwłaszcza robi robotę.

Pozdrawiam :)

Justyska 8 miesięcy temu

Dziekuje za mily komentarz i rowniez pozdrawiam!

Dekaos Dondi 8 miesięcy temu

Justyska↔Tak. Ostanie zdanie, dopełnia zamyślone drabble. Jak to u Ciebie zresztą.
Ostatnio siedziałem na ławce i takowe "podłużne, koślawe przezroczyste jakby strzępki,
czasu"→szybowały mi przed oczami. Gdy kierowałem wzrok gdzie indziej, to one też. Nie znikały lumpy jedne:)
Lecz masz racje. Trudno chcieć uwierzyć:)↔Pozdrawiam😆)

Justyska 7 miesięcy temu

Dekaos Dondi jakoś nigdy nie znikają tak całkiem, ale czasem o nich zapominamy :)

zsrrknight 8 miesięcy temu
pomyślałem o mroczkach, ale tu jest głębiej, metaforyczniej... Ciekawy tekst
Justyska 8 miesięcy temu
Dziekuje :)
Grafomanka 8 miesięcy temu
Ale widać je w lustrze... jedyne miejsce, w którym nie da się ukryć.
Justyska 8 miesięcy temu
Tak, cos w tym jest. Dzieki za odwiedziny!
droga_we_mgle 8 miesięcy temu
Chyba każdy tego kiedyś doświadczył... a wcale nie czyni to tego zjawiska mniej tajemniczym :)
Ostatnie zdanie zwłaszcza robi robotę.

Pozdrawiam :)
Justyska 8 miesięcy temu
Dziekuje za mily komentarz i rowniez pozdrawiam!
Dekaos Dondi 8 miesięcy temu
Justyska↔Tak. Ostanie zdanie, dopełnia zamyślone drabble. Jak to u Ciebie zresztą.
Ostatnio siedziałem na ławce i takowe "podłużne, koślawe przezroczyste jakby strzępki,
czasu"→szybowały mi przed oczami. Gdy kierowałem wzrok gdzie indziej, to one też. Nie znikały lumpy jedne:)
Lecz masz racje. Trudno chcieć uwierzyć:)↔Pozdrawiam😆)
Justyska 7 miesięcy temu
Dekaos Dondi jakoś nigdy nie znikają tak całkiem, ale czasem o nich zapominamy :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania