Smoczy Wybraniec - część 5

- Musimy odpocząć przed konfrontacją z Handukami i ich niebezpiecznym dowódcą.

Bohaterowie rozpalili ognisko i jedli upolowanego wcześniej dzika . Przyjemna atmosfera została zakłócona nagle atakiem wielkiego, brunatnego i agresywnego niedźwiedzia . Zwierzę stało na dwóch tylnych łapach i swymi ostrymi pazurami chciało zadać Aaronowi cios . Ten jednak zdołał zrobić unik i drasnął niedźwiedzia pod prawą łapą . Elear włócznią zabraną od zabitych w zasadzce Handuków z całej siły uderzyła ostrzem włóczni zwierzę w oko . Jej ręka znowu była czerwona a dziewczyna poczuła siłę . Wyrwała grot z żółtym oczodołem niedźwiedzia . Ten zapiszczał z bólu i rzucił się na kobietę . Ona wbiła mu włócznię w otwartą paszczę pełną ostrych kłów tak głęboko, że wyszła ona na wylot przebijając masywne ciało leśnego potwora . Spocony i zmęczony Aaron powiedział sapiąc :

- Dobrze ciebie mieć przy sobie Elear . Uratowałaś mnie przed tym drapieżnikiem . Sam bym go nie zabił . Spłaciłaś dług. Jesteśmy kwita .

- Koniec odpoczynku . Idziemy do obozu Handuków pod osłoną nocy i módlmy się do Przed-

wiecznych o to, żebyśmy zdążyli na czas przed opuszczeniem obozu przez sekciarzy .

- Mój zabity ojciec Bednar pokazał mi te zielone zioła . Wetrzyjmy je sobie w oczy . Tylko trochę będzie szczypać i szybko minie .

- Na co są te listki ?

- Wetrzyj je sobie a zobaczysz .

Aaron tak zrobił i się ucieszył, bowiem te zioła pozwalały im widzieć w ciemności podobnie jak kotu. . Widać było wszystko bardzo wyraźnie.

- Musimy zdobyć przebranie Handuka . Mam pomysł . Widzisz tamtego . Zabij go po cichu .

Na nasze szczęście Handuk oddalił się za bardzo od obozu . Był niewidoczny Handuków w wysokiej trawie .

Elear wystrzeliła dla pewności dwie strzały z łuku do jednego lub dwóch celów jednocześnie.

Tej sztuczki nauczył ją brat Tero . Obie strzały trafiły w lewe i prawe oko jednocześnie.

Nikt tego nie zauważył. Aaron zrzucił ubranie i przebrał się w ubranie zabitego Handuka .

- A co ze mną ? Dlaczego ja nie mam zbroi Handuka ?

- Po pierwsze Handukowie od razu rozpoznali by cię jako kobiecą wersję Handuka , a po wtóre masz magiczne moce, które jak zauważyłem pojawiają się gdy grozi ci niebezpieczeństwo.

- Bardzo miłe wyjaśnienie. Aż pękam ze śmiechu.

- Dobrze , że masz humor i się cieszysz.

- Cieszyć się będę jak zabije tego Daggara syna Płonącego Węża. Zabił on mojego ojca i uwięził mych bliskich . Zapłaci za to głową .

Bohaterowie się rozdzielili . Aaron w przebraniu poszedł odnaleźć namiot , w którym miał mieć siedzibę okrutny Daggar, a Elear skradała się , by uwolnić więzione kobiety i dziewczynki przetrzymywane w dużych , metalowych klatkach . Podczas gdy Aaron zbliżał się z każdym krokiem do siedziby herszta sekciarzy, Elear poderżnęła gardło pilnującego więźniów Handuka . Niestety zobaczyło to równocześnie trzech Handuków z łukami . Od razu napięli cięciwy i wystrzelili w stronę bohaterki trzy strzały . Ona podniosła zwłoki zabitego Handuka i zasłoniła się nim . Strzały wbiły się w pancerz zabitego towarzysza. Zamiast krzyczeć i zawiadomić pozostałych o intruzie lub też uciekać handuccy łucznicy próbowali wydobyć z kołczana kolejną strzałę. Wykorzystała to Elear, która odrzuciła ciało zabitego przeciwnika i zdjęła łuk z pleców nakładając na cięciwę dwie strzały jednocześnie.

Lewa ze strzał zabiła Handuka po lewej , druga trafiła Handuka po prawej. Trzeci z Handuków został trafiony głowę sztyletem rzuconym przez Smoczego Wybrańca. Odgłosy walki zbudziły kobiety w klatkach. Jedna budziła druga a ta kolejną.

- Cicho - szepnęła Elear sięgając po przypięte do ciała zabitego sekciarza klucze do klatek .

Wszystkie klatki z kobietami zostały otwarte a kobiety uwolnione . Na rozkaz Elear byłe niewolnice po cichu przedostały się do lasu, gdzie były bezpieczne .

Jedna z mieszkanek wioski rozpoznała Elear i bardzo się ucieszyła. Powiedziała :

- Czemu nie idziesz z nami ?

- Muszę zabić zabójcę ojca i pomóc przyjacielowi, który być może jest w niebezpieczeństwie . Pewnie już się nie spotkamy .

- Niech Przedwieczni mają cię w opiece . Żegnaj .

- Żegnaj

W tym momencie Handukowie zatrąbili przez specjalne, długie trąby na alarm.