Żywi albo martwi cz. 5

Wcisnęła coś na klawiaturze i lekko kopnął go prąd. Wzdrygnął się i spojrzał nieprzytomnie na kobietę, odwracając jedynie głowę. Ona kiwnęła swoją – chciała, by winda go do niej wzięła.

Zombie jednak nie zrozumiał i dalej stał jak słup na środku placu. Wyszła z pokoju obserwacyjnego i ruszyła w stronę windy. Zjechała nią w dół i gdy ta stanęła otworem, wyciągnęła ręce w jego stronę, po czym uśmiechnęła się zachęcająco. Nadal widziała jedynie jego odwróconą głowę i przekrzywione ciało. Westchnęła ciężko, rozejrzała się na boki i szybko ruszyła w stronę zombie. Pozostałe obiekty gdzieś się schowały, więc mogła bezpiecznie zabrać go do laboratorium.

Gdy do niego doszła, dotknęła jego ciała i poczuła, że drży. Odwróciła go powoli, a on jęknął z bólu. Dopiero wtedy ujrzała, co się stało i zasłoniła usta dłonią.

Cały brzuch zombie był podrapany tak, że w niektórych miejscach widać było mięśnie, które niedawno zdążyły się odbudować. Chciała lekko dotknąć jednej dziury ręką, ale zombie warknął na nią.

- Chodź ze mną, naprawimy to – powiedziała, a on spojrzał w jej oczy. Nie wiedziała, co tak naprawdę chciała tam ujrzeć. Spokój, nadzieję, podziękowanie?

Chwyciła go za rękę i zrobiła krok w stronę windy. Wtem ujrzała, że inne obiekty zaczęły wychodzić ze swoich małych domków i szły w jej stronę. Wytrzeszczyła oczy i z powrotem spojrzała na ich ofiarę. Zombie patrzył na nią smutno i kobieta miała wrażenie, że pogodził się z losem, jaki go czeka. Ona jednak nie chciała im go zostawiać.

Pociągnęła go mocno i ruszyli w stronę windy. Inne obiekty również przyspieszyły kroku.

Zostało im zaledwie kilka metrów, gdy poczuła, że coś nią szarpnęło. Odwróciła się do tyłu i ujrzała, że jeden z zombie wbił się zębami w ramię ofiary.

- Wspaniali ludzie – szepnęła do siebie zaciskając zęby i wyjęła z kieszeni małego pilota, którego zawsze przy sobie nosiła. Wcisnęła guzik i zombie został lekko porażony prądem. Odczepił się od ofiary i spojrzał na nią ostro. Jej serce na chwilę zamarło, ale szybko przypomniała sobie o tym, po co tu przyszła.

Szarpnęła ciałem obiektu, który trzymała i pobiegli w stronę windy. Znalazła się w środku, a zombie za chwilę stanął koło niej. Kobieta zamknęła drzwi z hukiem.

Gdyby zrobiła to sekundę później, inne obiekty weszły by tu razem z nimi. Usłyszała trzask i zauważyła, że kilka z nich rzuciło się na żelazne drzwi. Jęknęła cicho i mocniej chwyciła dłoń zombie obok siebie. Zaczęła ciężko oddychać.

Wcisnęła guzik na panelu kontrolnym i winda pojechała w górę. Gdy znaleźli się na piętrze, drzwi stanęły otworem i wyszli z nich kierując się w stronę pokoju obserwacyjnego.

Stamtąd od razu poszli do laboratorium, w którym kobieta położyła zombie na stole i przypięła pasami nadgarstki oraz kostki u stóp.

- Wytrzymaj – poprosiła, gdy zobaczyła, że obiekt zaczął się szarpać. Zacisnął usta tak, że stworzył z nich poziomą linię, a pięściami ruszał gwałtownie. Zamknął oczy i jęknął głośno, po chwili warknął.

- Już podaję, czekaj – poprosiła znów i doskoczyła do szafki z serum. Zaaplikowała mu je ponownie i usiadła na krześle obok, by zobaczyć efekty. Serce biło jej młotem w piersi.