Uniwersytet Magów (Rozdział 1 ,,KŁOPOTY")

*Witajcie! Po dwóch latach nieobecności- tak wiem, troszkę długo- powracam do was z nowym opowiadaniem. Będzie ono składało się z wielu części. Mam zamiar publikować ową historię nie tylko tutaj, ale również i na Wattpad.com. (Piszę to w razie, gdyby ktoś posądził mnie o kradzież). To tyle z mojej strony. Zachęcam do pozostawiania komentarzy i wytykania mi błędów :) POZDRAWIAM :D*

Ayla siedziała znudzona na krześle, podczas gdy dyrektor szkoły stukał zawzięcie w klawiaturę. Z każdym kolejnym słowem jego zmarszczki na czole coraz bardziej się pogłębiały. Dziewczyna przypatrywała się temu zjawisku i dusiła w sobie śmiech. Wyobrażała sobie ponton, który unosi się na falach, jakie tworzył dyrektor Samuel na swoim czole.

Ernst Samuel nie był najprzyjemniejszą osobą w szkole, zarówno z usposobienia jaki i wyglądu. Był niewysoki i otyły, co w połączeniu z czerwoną twarzą powodowało, że wyglądał jak dorodne prosię. Właśnie stąd wziął się jego przydomek ,,Świnka Ernst".

Ayla przeciągnęła się i ziewnęła. Czuła, że powoli pośladki zaczynają odmawiać jej posłuszeństwa i jeżeli zaraz nie wstanie, może stracić tyłek.

- Panie Dyrektorze?- zagadnęła - Czy mogłabym skorzystać z toalety?

Ernst Samuel tylko podniósł wzrok na uczennicę, po czym powrócił do przerwanego zajęcia. ,,Rozumiem, że nie" pomyślała Ayla i poruszyła się na krześle, głośno wzdychając. W powietrzu wyczuła delikatny zapach kadzidełek, ustawionych na drewnianej komodzie. Zaczęła rozglądać się po pokoju.

Pomieszczenie było niewielkie, ze ścianami pokrytymi szarą farbą. Brązowe meble ustawione w każdym kącie i ogromne biurko sprawiały, że gabinet stawał się zagracony. Na półkach stały ramki ze zdjęciami. Ukazywały one wydarzenia ważne dla dyrektora (i prawdopodobnie również dla szkoły). Obok fotografii, swoje miejsce znalazły puchary oraz medale, które drużyna koszykarska zdobyła w ostatnich latach.

Dyrektor Samuel odchrząknął i usadowił się wygodniej w fotelu, jednocześnie przypatrując się z uwagą uczennicy. Po chwili krępującego milczenia odezwał się z nutką wzburzenia w głosie.

- A więc, panno Summers. - przerwał i zaczekał, aż dziewczyna w pełni skupi się na jego słowach - Byłabyś tak dobra i opowiedziała mi ze szczegółami, jak doszło do tak...- tu dyrektor uśmiechnął się jadowicie i kontynuował z kpiną w głosie-...do tak przykrego incydentu?

Ayla patrzyła na mężczyznę z nieukrywanym obrzydzeniem. Każde spotkanie twarzą w twarz z Samuelem sprawiało, że w dziewczynie budziła się jakaś pierwotna potrzeba mordu. I tym razem, miała ochotę cisnąć w twarz dyrektora jednym z jego cudownie wypolerowanych trofeów. Uśmiechnęła się w duchu na tę myśl i z ociąganiem zaczęła relacjonować przebieg zdarzeń.

- Jak już mówiłam, profesor Randall - dodała z naciskiem - to nie była moja wina. Nie stłukłam okna.

- A więc szyba sama się rozbiła? - podsumował dyrektor i parsknął śmiechem. Oj, panno Summers! Takie bajki to możesz opowiadać nauczycielom, ale nie mnie!

Dziewczyna zacisnęła palce na oparciach krzesła i pochyliła się delikatnie do przodu. Wpatrywała się w Ernsta Samuela z płonącymi oczami i już miała otworzyć usta, by rzucić kilka nieodpowiednich słów, gdy nagle rozległo się pukanie do drzwi. Cały gniew w momencie z niej wyparował i Ayla odwróciła się, by zobaczyć kto właśnie uratował ją, przed wydaleniem ze szkoły.