Łowczyni- Rozdz.2

-Panienko Touya- zaczęła gniewnie dyrektorka obok której sztylet o mało co nie trafił.

Wzięłam głęboki oddech nim postanowiłam się odezwać.

-Tak proszę pani?- zapytałam głupio, chcąc zachować chociaż pozory uprzejmości. Dyrektorka posłała mi lodowate spojrzenie w który jasno ukazywała się dezaprobata i obietnica jakiejś nie przyjemnej kary.

-Co miał znaczyć ten nóż? Chciała mnie pani uśmiercić?!Na litość boską dziewczyno, posługiwanie się bronią nie jest dozwolone w naszej placówce. Pójdziesz ze mną, do mojego gabinetu.-rzuciła, po czym wyminęła mnie pospiesznie i dodała-Proszę za mną panno Touya.

-Ale sensei , niech pani pozwoli mi wyjaśnić...-zaczęłam chwytając się ostatniej deski ratunku. Dyrektorka nie była zadowolona, całkiem zignorowała moje słowa. Nie wiedząc co innego mogłabym zrobić, poczłapałam za nią. Obiecuję że Railey’owi nieźle się oberwie kiedy tylko znajdzie się w zasięgu mojego wzroku. Już ja mu pokażę jaką jestem pilną uczennicą, wtedy dopiero sobie pogadamy o tym co pamiętam, a czego nie pamiętam z jego lekcji.

-Wszystko dokładnie mi wyjaśnisz w moim gabinecie-dodała dyrektorka, wywierając duży nacisk na słowo 'moim', jak by chciała mnie nastraszyć. W takim momencie żałowałam że mój dar manipulacji emocjami na nic się nie nadawał w konfrontacjach z nauczycielami, oni byli na nie zwyczajnie odporni. Westchnęłam już chyba z setny raz dzisiejszego wieczora. Kara z pewnością mnie nie ominie. W dodatku z pewnością nie będzie ona należała do najprzyjemniejszych. Jak miała bym do cholery wyjaśnić jej ten atak, nie mogąc przy tym słówka pisnąć na temat Railey’a. To było niemożliwe do wykonania. Skubaniec naprawdę sobie zasłużył na porządną wojnę.

Droga do Gabinetu nie trwała długo. Był to niewielki pokój, pełen drewna oraz zapachu środka do czyszczenia podłóg.

Dyrektorka rozsiadła się wygodnie przy biurku, w swoim obitym w aksamit fotelu. Niechętnie usiadłam naprzeciwko niej, na twardym, drewnianym krześle. Kolejne westchnienie wydobyło się

z moich ust.

-No dobrze, tak więc panienko Touya, proszę mi wyjaśnić dlaczego naruszyła pani regulamin spacerując po szkole późną nocą i to w dodatku mając przy sobie niedozwoloną broń?- zapytała, podnosząc brwi w oczekiwaniu. Ten ruch bardzo mi się kojarzył z tym nieszczęsnym Railey'em.

On był naprawdę bardzo trudnym przypadkiem, ale mimo to i tak pozostawał jedną z najbliższych mi osób.

Nie bardzo wiedziałam co dyrektorka chciała ode mnie usłyszeć. To było niesamowicie trudne pytanie. Właściwie nie umiałam znaleźć na nie odpowiedzi, w której nie musiała bym zdradzać Raileya. Postanowiłam więc tylko lekko o nim napomnieć, i to w tak dyskretny sposób aby nie można było bezpośrednio dotrzeć do niego.

-Sensei, ja, wydawało mi się że kogoś widziałam w korytarzu. Przysięgam że nie miałam pojęcia o tym że pani się zbliżała. Byłam całkiem zaskoczona kiedy ujrzałam tę nieznajomą postać. Po szkole kręci się mnóstwo plotek o masowych morderstwach w szkole i jej okolicach, bałam się że to może być jeden z morderców, więc zaatakowałam go sztyletem. Niestety postać zniknęła kiedy tylko zorientowała się że pani się zbliża.-odpowiedziałam kłamiąc niesamowicie. Jednakże na nią to podziałało. Uwierzyła mi ,i przyjęła niesamowicie zatroskaną minę.

-Wiem jakie plotki trzymają się tej szkoły, i jestem w stanie przyjąć twoje obawy. Mimo wszystko twoje słowa nie wyjaśniają mi co robiłaś o tak późnej porze na korytarzu. Jak to wyjaśnisz Kaori?

-Nie potrafiłam zasnąć, więc postanowiłam zaczerpnąć świeżego powietrza, a ponieważ w moim pokoju nie ma okna, musiałam wyjść na korytarz. I wtedy waśnie wpadłam na tę nieznajomą postać.-wyjaśniłam dalej kłamiąc jak z nut. Dyrektorka wyglądała na przekonaną i...przejętą.

-Jak wyglądała osoba którą widziałaś?- zapytała, splatając dłonie na blacie swojego dębowego biurka.

-Był to nastolatek, jasne włosy, i czarne oczy, umięśnione ciało i ciemna koszulka polo idealnie pasująca do ciemnoniebieskich dżinsów.-odpowiedziałam szybko wymyślając opis postaci na poczekaniu. Nie ważne że pasował do jednego z uczniów tej szkoły, teraz chodziło mi tylko o wybronienie swojego tyłka.

-Ah tak. No dobrze. Dłużej nie ma potrzeby cię już zatrzymywać, wracaj do swojego pokoju, i proszę aby ten incydent nigdy się już nie powtórzył, rozumiemy się? Bo inaczej przy kolejnym takim numerze bez skrupułów wyrzucę cię z placówki. To jak, zrozumiałyśmy się?

-Oczywiście sensei ,bardzo przepraszam za złamanie regulaminu-zaczęłam, wstając z krzesła i kulturalnie się kłaniając nauczycielce przy przeprosinach. Ona uśmiechnęła się łagodnie, i pozwoliła mi na wyjście ręką. Jeszcze raz ukłoniłam się głęboko bardzo wdzięczna za spasowanie przy karze, i prawie wybiegłam z gabinetu. Jednak za wcześnie się ucieszyłam, bo dyrektorka krzyknęła jeszcze zza moich pleców-Proszę pojawić się w moim gabinecie jutro po lekcjach, i wtedy porozmawiamy o twojej karze.

-Oczywiście sensei- rzuciłam w odpowiedzi, i zniknęłam za drzwiami najszybciej jak potrafiłam. Pod nosem serdecznie przeklinałam Railey'a i jego szybkość. Nie znosiłam ściągać na siebie uwagi dyrektorki.