Wspomnienie

Wspomnienie dziecka z Omelas, niechaj zabrzmi,

Historia o cierpieniu, o bólu i łzach.

Gdzie światło rozświetlało ulice miasta,

Tam dzieciństwo ograniczone było w ciszy.

W piwnicy był zamknięte małe stworzenie,

Głodne, zapiekłe, skazane na cierpienie.

Nie mówić, nie kochać, nie dotykać, nie widzieć,

Marność nadziei, w oczach mrok nieunikniony.

Więc odważni mieszkańcy Omelas,

Nie mogli już zdzierżyć tej niesprawiedliwości.

I wybrali odejście, wyrwanie się z więzów,

By znaleźć inną drogę, nowe życiowe tchnienie.

Nie wiedzieli, co ich czeka w nieznanej przestrzeni,

Ale wierzyli, że warto zaryzykować.

By szukać prawdy, sprawiedliwości i miłości,

By być wolnymi od wewnętrznego smutku.

Odejście z Omelas, wybór tak trudny,

Ale dla nich jedyną słuszną drogą.

Nie chcieli być dłużej częścią tej mrocznej opowieści,

Gdzie szczęście innych zbudowane na cierpieniu.

Niech ich kroki prowadzą do lepszego losu,

Gdzie prawda i sprawiedliwość są na wyciągnięcie ręki.

By wiedzieć, że życie każdego człowieka ma wartość,

I że miłość i wolność znaczą więcej niż złudny urok.

Odejście z Omelas, to nie tchórzostwo,

To wybór odwagi i wiary w coś więcej.

Historia o ludziach, którzy sprzeciwili się systemowi,

I wyrwali się z mroku, by być naprawdę wolnymi.