Był sobie wół

Był sobie wół, co cielęciem był

I z innymi cielakami się bawił

Lecz gdy dorósł, zapomniał o tym

I stał się złośliwy i wyniosły

Pewnego dnia, gdy pasł się na łące

Zobaczył cielaka, co skakał wesoło

I rzekł do niego z pogardą w głosie

"Co ty robisz, ty głupi małolacie?"

Cielak się zdziwił i odpowiedział mu

"Skaczę, bo jestem młody i radosny

A ty co robisz, ty stary wołku?

Stoisz, bo jesteś leniwy i zrzędliwy"

Wół się oburzył i chciał go zrugać

Lecz wtedy przyszedł stary byk

I powiedział do wołu z mądrością w oku

"Nie pamiętasz, wółku, jak cielęciem był?

Jak skakałeś i brykałeś z radości

Jak cieszyłeś się życiem i słońcem

Jak nie miałeś trosk i zmartwień

Jak byłeś szczęśliwy i beztroski"

Wół się zawstydził i zamilkł

I poczuł, że coś się zmieniło w nim

I zrozumiał, że nie ma sensu

Być złośliwym i wyniosłym

I postanowił, że od tej pory

Będzie lepszym wołem i przyjacielem

I że nie zapomni nigdy więcej

Że kiedyś był cielęciem