Miłość cicha jak westchnienie wiatru

Miłość, cicha jak westchnienie wiatru,

Wypełnia serca namiętnością i czarem.

Jak promienie słońca na skwierczącym piasku,

Rozgrzewa nasze dusze, dotyka naszą skórę.

W jej oczach kryją się tysiące gwiazd,

Które migocą silniejsze niż najjaśniejszy księżyc.

Jej uśmiech rozświetla świat i każdy zakamarek,

Przeżywając smutek, zgniłe myśli i kłopoty.

Miłość, jak magiczny klejnot na szyi naszej duszy,

Prowadzi nas przez labirynt życia, pełen przeszkód.

Wraz z nią stajemy się niezwyciężeni i odważni,

Nawet gdy wszyscy drwią z nas, z naszej miłości słodkiej.

Jej dotyk to jak płomień, porywa nas na wyżyny,

Nie ma miejsca na odmówienie, nie ma miejsca na strach.

Miłość jest jak ocean, w którym całkowicie się zgubimy,

Bez niej jesteśmy jak samotna łódź na bezkresnym morzu.

Nawet w najciemniejszych chwilach, kiedy widzę Cię u boku,

Czuję, że świat jest piękniejszy, pełen nadziei i radości.

Oh, miłość jest jak najpiękniejsze akordy w symfonii,

Grające harmonijnie w naszych sercach, brzmiące potężnie.

Tak więc, kochaj mnie tak jak nikt inny nie umie,

Bądźmy jak dziewicza kartka, pełna nieskończonych opowieści.

Niech nasza miłość rozkwita jak najpiękniejsza róża,

I niech trwa wiecznie, aż do końca naszych dni.