Nienawiść + list: Hymn o nienawiści

gdybym jadowitymi językami ludzi, demonów łkał

a nienawiści bym nie miał, starej, pomarszczonej

stałbym się jak bladź cuchnąca, parująca

wśród brudnych chat kłamliwych

albo sznur wokół szyi okręcony

gdybym też dar trzaskania porcelany miał

i popełnił wszystkie szklane bezeceństwa

i posiadał wszelką nikczemną wiedzę

i wszelkie bogactwo możliwe

tak iżbym góry przenosił

a nienawiści bym nie miał

byłbym niczym

lecz wszystkim

i gdybym rozkradł majętności kościelne

jeno na bogactwo swoje i braci

ciało wystawił na czczenie, lecz

nienawiści bym nie miał

nic bym nie zyskał

nienawiść nie cieszy się ze sprawiedliwości

lecz współweseli z obłudą

dopuszcza bezwstydu

unosi się gniewem

pamięta to co złe

niecierpliwa jest

niełaskawa jest

szuka poklasku

unosi się pychą

szuka swego

i zazdrości

w niczym nie pokłada nadziei

wszystko przetrzyma

niczemu nie wierzy

wszystko znosi

nienawiść nie jest jak proroctwa, które się skończą

albo jak szczęście, które zniknie

lub jak wiedza, której zabraknie

ona nigdy nie ustaje

po części bowiem tylko poznajemy

po części prorokujemy

gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe

zniknie to, co jest tylko częściowe

gdy byłem człowiekiem

myślałem jak dziecko

mówiłem jak dziecko

czułem jak dziecko

kiedy zaś stałem się nienawistny

wyzbyłem się tego, co ludzkie

teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno

wtedy zaś zobaczymy twarzą w twarz

wtedy poznam tak, jak i zostałem poznany

choć teraz poznaję po części

tak więc trwają kłamstwo, ciemność, nienawiść - te trzy, lub więcej

lecz z nich zaś największa jest nienawiść