Uniwersum Metro 2033: Czarne Diabły cz.3

- Już czas przyjacielu. Powiesz tylko tak w odpowiednim momencie – powiedział Naczelnik.

Ruszyli szybkim krokiem w kierunku holu. Dojście tam zajęło im około pięciu minut. Gdy Naczelnik wszedł do pomieszczenia, skierował się na specjalne podwyższenie i zaczął mówić:

- Drodzy mieszkańcy, przyjaciele! – wrzasnął, aby zwrócić uwagę tłumu na sobie.

Kiedy uwaga ludzi skupiła się na nim, kontynuował:

– Wczoraj po południu Ci tutaj – mówiąc to, wskazał stojących na samym środku Wojtka, Szramę, Spryciarza, Julię i Doktorka – dopuścili się okropnych zbrodni! Szrama, Spryciarz oraz Doktorek próbowali okraść sejf enklawy! Próbowali nas okraść!! Na szczęście Tur ich złapał na gorącym uczynku! Zrelacjonuj, proszę, jak to było.

- Około godziny szesnastej będąc w pobliżu sejfu, usłyszałem dziwne dźwięki. Przed drzwiami stał Szrama. Zaczął mnie zagadywać. Jednak po chwili usłyszałem dźwięk otwieranych krat. Zrozumiałem, że coś jest nie tak, uderzyłem Szramę w pysk, nokautując go. Wbiegłem do pomieszczenia i zobaczyłem jak Doktorek wraz ze Spryciarzem, pakują zapasy do swoich plecaków. Zdumieli się, gdy mnie zobaczyli. Potem Spryciarz ruszył na mnie, udało mi się sparować jego cios oraz walnąć w bok. Gdy upadł na podłogę, ogłuszyłem go. Widząc, co się dzieje, Doktor się poddał. Potem zabezpieczyłem plecaki oraz wezwałem pomoc.

- Łżesz skurwielu! – wrzasnął Szrama.

- Czyżby? Panowie pokazać ich plecaki – powiedział Naczelnik dwóm strażnikom stojącym za nim.

Stalkerom i lekarzowi opadły szczęki na podłogę, byli w głębokim szoku, gdyż plecaki były pełne zapasów z sejfu. Za kradzież w Podziemnym Mieście groziło obcięcie rąk. Wiele praw enklawy było wzorowanych na prawach starożytnych.

,,Dlatego kazał nam się pakować. W takim razie co ma do tego Wojtek oraz Julia” – pomyślał Spryciarz.

Jak się miał przekonać, za chwilę pozna odpowiedź na pytanie co do tego ma Wojtek z Julią. Wszedł właśnie Alvaro, trzymając za rękę zapłakaną Ole. Twarz dziewczyny była bardzo mocno oszpecona.

,,Co do licha!” – zawołał w duchu Spryciarz, zaczynał się bardzo mocno kołować.

- Chcecie wszyscy wiedzieć, pewnie co ma do tego wszystkiego Niedojebek i ta szmata - mówiąc to, wskazał palcem Wojtka oraz Julię, zaraz jednak pokazał w kierunku Oli – otóż to.

Ludzie, widząc twarz oszpeconej dziewczyny zamarli z przerażenia. Naczelnik kontynuował swoją mowę:

- Otóż córcia lekarza z zazdrości oblała twarz Oli kwasem, ale najpierw ten kutas ją zgwałcił.

- Co?!?? – wrzasnęli wszyscy zebrani włącznie z oskarżonymi.

Szybko tłum ogarnęła furia, zaczęły się wrzaski.

- Obciąć kutasowi co trzeba! – wrzeszczała jakaś starsza kobieta.

- Oszpecić szmatę! – krzyczał ktoś inny.

- Urżnąć im te łapy!

- Cisza! – ryknął Naczelnik.

Tłum zamilkł. Marian już miał coś powiedzieć, gdy nagle odezwał się ironicznie i spokojnie Spryciarz:

- Jak to jest możliwe, że okradaliśmy sejf, skoro około godziny szesnastej byliśmy u Ciebie w gabinecie Naczelniku. I w ogóle, o której miała mieć miejsce druga sprawa? Niech ona opowie przy wszystkich, co się stało…

- Nie będziemy jej męczyć… Już wystarczająco przeżyła – mówiąc to, Alvaro przytulił Olę – Wystarczy, że wskazała winnych.

- U mnie w gabinecie?! Co wy pierdolicie? Marek mi świadkiem, że was tam nie było. Prawda Marek? – rzekł Naczelnik.

- Tak.

,, Kurwa, niedobrze”- pomyślał Szrama.

- Jaki mam wydać wyrok na nich ludzie? – krzyknął Naczelnik.

- Zatłuc! Urżnąć łapy! Uciąć kutasa! Oblać ryj kwasem! – wrzeszczała większość tłumu.

- Nie możliwe! Na pewno to nie oni! – krzyczała mniejszość.

,, Plan działa” – pomyślał Naczelnik.

- Niestety mamy takie prawo, że musimy wziąć pod uwagę ich dokonania w enklawie. A w przypadku Niedojebka i tej szmaty ich rodziców. Musimy przez nie dać im szansę odkupienia win – rzekł Naczelnik.

- Odkupienia win?!!? – wrzasnął wściekły tłum.

- Takie prawo, musimy je respektować. W końcu sami takie stworzyliśmy. Ostatnio na terytorium Kanibali i Kościelnych doszło do serii eksplozji. Nie mamy wystarczająco dużo ludzi, aby sprawdzić co się stało. Proponuję by Szrama, Spryciarz, Doktorek i Niedojebek dokonali tam zwiadu, a Julia musiała będzie przez rok dawać dupę. Po odbyciu wyznaczonych kar będą wszyscy musieli opuścić enklawę.

Doktor słysząc słowa wyroku dotyczące jego córki, wpadł w furię. Julia rozpłakała się.

- Ty skurwysynie!! Po moim trupie ona będzie dawać! – wrzasnął wściekły lekarz.

Wyrwał się strażnikom i ruszył na Naczelnika. Nie przebył połowy drogi, gdy huknął strzał i na jego piersi pojawiła się czerwona strużka. Z ust buchnęła krew. Doktor chwycił się za pierś. Patrzył w stronę Naczelnika. Klęknął. W jego oczach widać było totalną pustkę. Po dłuższej chwili runął jak długi na podłogę. Tłum widząc, całą tę sytuację umilkł.

- Tato! – krzyknęła zapłakana i w głęboki szoku Julia.

,, O cholera” – klął w duchu Spryciarz.

- Zabierzcie trupa – nakazał Naczelnik dwóm stojącym nieopodal niego strażnikom – Tej trójce wydajcie odpowiedni sprzęt, a ją zabrać do pokoju dla gości. Wyrok został wydany…

***

Ciąg dalszy nastąpi