Pomieszane uczucia

Nazywam się Dominika i mam 16 lat. Mieszkam z rodzicami w dużym, biało-żółtym domu. Mam swój własny pokój, łazienkę, toaletę i kuchnię. Czuje się tak jakbym sama mieszkała na piętrze. Do rodziców na dół schodzę bardzo rzadko, ponieważ mam swoje drzwi, które prowadzą na zewnątrz. Moja mama jest adwokatem a tata obecnie jest we Włoszech, bo jest architektem. Mam 2 rodzeństwa. Starszego brata Maksa, który ma 20 lat, narzeczoną i dziecko w drodze, starszą siostrę Gosię, która ma 17 lat i jest w ciąży z 10 lat od siebie starszym facetem i jeszcze młodszą siostrę Paule, która ma 15 lat, ma chłopaka, który jest od niej o 5 lat starszy. Przeczuwam, że wcześniej czy później skończy się to źle. Dzisiaj poszłam do szkoły do której nie na widzę chodzić. Chodzę do niej tylko dlatego, że mam tam przyjaciół Olę, Maćka, Alana i Pawła. Spóźniłam się na pierwszą lekcje. Akurat miałam matematykę, babka od niej mnie nie lubi. Zapukałam do sali:

- Dzień Dobry. Przepraszam za spóźnienie. Zaspałam - powiedziałam stojąc w drzwiach

- No proszę proszę. Kogo ja tu widzę! Księżniczkę Dominiczkę, która gdy nie ma ochoty przyjść na lekcje to nie przychodzi! Ale w życiu tak nie będzie...- krzyczała

- Przecież przeprosiłam... - burknęłam

- Jeszcze śmiesz pyskować?! Do Dyrektora! - krzyknęła

- Ale ja nic nie zrobiłam! Czemu Pani mnie tak nie na widzi?! - odburkęłam się, wyszłam i trzasnęłam drzwiami. Za mną z klasy wybiegł Paweł. Miał gdzieś co mówi do niego nauczycielka. Pobiegł za mną i siadł obok mnie na ławce:

- Co za szmata! Nie na widzę jej! Co ona do mnie ma?! - spytałam zdenerwowana

- Ej Domcia spokojnie. Nie jest tego warta. Jesteś wspaniała i tego się trzymaj. Dzisiaj piątek. Chcesz wyjść ze swoją ukochaną paczką? - uśmiechnął się

- Nie wiem. Ja spadam na chate. Pa - odparłam i poszłam. Może i nie powinnam się tak zachować, ale byłam wkurzona i to bardzo. Po 20 minutach dotarłam do domu. Od razu położyłam się spać.