Psychopata i wilk rozdział 6

Rozdział 6

Gdy obudziłam się następnego dnia, strasznie bolał mnie kark. Spojrzałam na zegarek, była dziesiąta trzydzieści.

Wstałam, przebrałam się, doprowadziłam do porządku i zeszłam na dół. Jak zwykle bliźniaczki szalały, a Axel przygotowywał śniadanie.

- Cześć. Jak się spało ?- Spytał gdy weszłam.

- Dobrze, a co ?- Zastanawiałam się o co mu chodzi.

- Słodko wyglądasz jak spisz.

- What ?! O czym ty mówisz ?!

- Wieczorem w twoim pokoju paliło się światło i było wyjątkowo cicho. Martwiłem się, więc wszedłem i zobaczyłem jak śpisz na biurku. I przełożyłem cię na łóżko.

- To miłe, ale nie wchodź do mojego pokoju.- Powiedziałam po chwili.

- Nie zostawiaj otwartych drzwi to nie będę.- Odpowiedział uśmiechając się złośliwie.

- Osz ty !

- Co tu się dzieje ?- Spytał pan Narlix wchodząc do kuchni.

- Nie ojcze.- Odparł Axel.- Tylko rozmawiamy.

- A nie kłócicie się przypadkiem ?- Tata Hartix’a jest strasznie uparty, podejrzliwy i dociekliwy.

- Nie.- Odpowiedzieliśmy jednocześnie.

I dopiero wtedy nam uwierzył… chyba.

Przy śniadaniu dowiedziałam się, że po obiedzie przychodzą goście ( znajomi państwa Naritix ).

Axel nie wydawał się zadowolony z tego powodu.

- Na ile zostaną ?- Spytał po chwili.

- Jakieś trzy-cztery godzinki.- Odpowiedziała mu jego mama.

- Będziemy musieli tu z wami siedzieć ?- wtrąciła się Julie.

- Tylko Izumi i Axel.- Odparł pan Zeref, a po chwili zwrócił się do mnie.- Nasi znajomi bardzo chcą cię poznać.

- A czemu ja mam zostać ?- Wtrącił się Hartix.

- Ponieważ ich córka, Akemi, wróciła do miasta.

- No i ?!- Ich syn nie wyglądał na zachwyconego.

- Bylibyście ładną parą.- Na słowa pani Mavis poczułam dziwny ucisk w żołądku.

- Tylko wy tak sądzicie.- Westchnęła Igi.

- Chociaż spróbujcie się dogadać.- Nalegała mama Axela.

- Zgoda.- Powiedział po chwili.- Ale nic nie obiecuję.

Po tych słowach wyszedł z domu.

W moim sercu pojawiła się dziwna pustka i ból, który nie chciał zniknąć.