Milicjant (10)

Eliza i Elsa wbiegły po schodach do swojego pokoju. Był praktycznie nienaruszony. Dziewczyna puściła rękę matki i wyciągnęła z kieszeni sukienki mały kluczyk.

Otworzyła szafkę i zaczęła gorączkowo szukać książki. Wreszcie ją wydobyła.

Był to opasły tom w czarnej okładce, na środku znajdował się czerwony pentagram. Elsa zdmuchnęła kurz i położyła książkę na łóżku.

- Niezwykłe - szepnęła podniecona Eliza.

- Zobaczmy...

Jej córka zajrzała do spisu treści. Przerzuciła zapełnione wyrazami i rysunkami kartki.

- Córeczko, jesteś pewna, że to dobry pomysł? - zawahała się pani von Mittstach.

- Tak, spokojnie.

Dziewczyna w rzeczywistości też była wystraszona. Zawsze chciała to zrobić, ale teraz nagle opanował ja strach. Wiedziała, jakie mogą być skutki niewłaściwie przeprowadzonego seansu spirytystycznego. Jeszcze tego nie robiła, a jeśli się pomyli? To może być bardzo niebezpieczne.

Elsa westchnęła.

- Raz kozie śmierć - powiedziała, po czym przerzuciła stronę i zaczęła cicho czytać.

Eliza zerknęła na tekst i zmroziło ją przerażenie. Jej córka właśnie czytała coś w rodzaju szatańskiej modlitwy. Kobieta chciała jej przerwać, ale w tym momencie okno w pokoju gwałtownie się otworzyło. Szkło posypało się na podłogę, w sypialni powiało chłodem.

Przerażona Elsa szybko zamknęła książkę i rzuciła ją na ziemię. Złapała matkę za dłoń.

Silny podmuch wiatru zerwał firanki. Zabawki zaczęły spadać na podłogę, to samo stało się z białą pozytywką Elsy. O dziwo, nie roztrzaskała się na kawałki. Meble przewracały się z głośnym hukiem, żyrandol niebezpiecznie się chwiał, a ubrania dosłownie wylatywały z szafy, łopocząc jak flagi.

Elsa i Eliza wybiegły z krzykiem z domu w chwili, gdy w zdemolowanym pokoju rozległa się muzyka z pozytywki, a duża, ubrana w białą sukienkę lalka się poruszyła.

- Uciekaj! - zawołała Eliza, ciągnąc za sobą córkę.

- Mamo, uważaj!

Było już jednak za późno. Rozpędzona kobieta wbiegła na ulicę. Spojrzała w bok, ale w ciągu kilku sekund została rozjechana przez samochód dostawczy.

Elsa pisnęła. Chciała pomóc matce, ale ciało Elizy w jakiś sposób przyczepiło się do auta. Kierowca vana zatrzymał się, a potem cofnął. Koła dostawczaka przejechały po kobiecie, prawie ją rozrywając. Eliza obficie zwymiotowała krwią, potem zaczęła się trząść. Wreszcie potwornie jęknęła i znieruchomiała, topiąc się we własnej krwi. Na pewno miała zmiażdżone wnętrzności i roztrzaskane kości. Co dziwne jednak, nadal oddychała.

Elsa zalała się łzami i wbiegła do lasu. Zboczyła ze ścieżki, znalazła się w ciemnym, nieodwiedzanym przez nikogo od lat zakątku lasu.

Przewróciła się. Nie mogła już się unieść, miała złamaną nogę. Zaszlochała.

- Po co ja to zrobiłam? - ukryła twarz w dłoniach.

Następnego dnia rano Eliza zmarła, po potwornych męczarniach i niewyobrażalnym bólu. Jej ciało było zmasakrowane, wnętrzności stały się bezkształtną, krwawą masą. Nie miała żadnych szans na przeżycie.

Ciało zabrano z ulicy i zapakowano do czarnego worka razem z resztą jej narządów, które wypadły po drodze. Kierowca vana został zabrany do szpitala, był spanikowany i przerażony.

Rozpoczęto poszukiwania Elsy. Ludzie doszli do miejsca, w którym kilka godzin wcześniej złamała nogę. Ale dziewczyny tam nie było...