Serce nie sługa cz.6

Było to bardzo wytworne przyjęcie dla gości hotelowych. Miałem mało czasu, nic więc dziwnego, że przygotowania zacząłem od razu. Przeczesałem włosy, użyłem wody kolońskiej i przystąpiłem do poszukiwania pasującego do okazji stroju. Wybór padł na stare dżinsy, które dodatkowo chaotycznie pociąłem i świeżo co zakupioną koszulę, bardziej przypominającą szmatę, niż jakąkolwiek inną część garderoby. Wizerunku dopełniły eleganckie skarpetki w paski, oraz czarne półbuty. W usta wetknąłem dwie gumy miętowe.

Efekt był piorunujący! Kiedy obejrzałem się w lustrze, o mało sam nie padłem trupem na swój widok. Przybrałem jeszcze odpowiednio zalotny wyraz twarzy i wypuściwszy potężnego balona, udałem się na przyjęcie.

Nielicznie napotkani przeze mnie goście hotelowi, czmychali na boki. Kiedy zszedłem na dolny taras, wziąłem kieliszek z tacy osłupiałej kelnerki i pewnym krokiem skierowałem się w środek dyskretnie imprezującego tłumu. Dokładnie w stronę odwróconej plecami do wejścia Mai.

- Witaj kochanie! - wrzasnąłem radośnie, rzucając jej się na szyję. Jej brwi podniosły się w górę, niemal dochodząc do pozycji pionowej. Prowadzone w pobliżu konwersacje umilkły. Teraz już wszyscy wpatrywali się we mnie ze zgrozą i obrzydzeniem. Wycisnąłem na policzku osłupiałej kobiety potężnego całusa, i chwyciwszy butelkę wina ze stołu obok, pociągnąłem łyka. Potem czknąłem i szczodrze napełniłem pusty kieliszek Mai. Wziąłem jednak zbyt duży zamach i część wylądowała na jej nieskazitelnie białej sukience.

- Za naszą owocną znajomość. - Puściłem do niej oczko i stuknąłem szyjką butelki w kieliszek. Powoli wyraz jej twarzy ulegał zmianie, a zdumienie zastępowała wściekłość.

- Zatańczymy? - spytałem kokieteryjnie. - Czy może chcesz teraz uprawiać seks?

Tym ostatnim chyba przegiąłem, bo stanowczym ruchem chwyciła mnie za łokieć i pociągnęła za sobą. Nie protestowałem, bo czułem że i tak za chwilę wybuchnę śmiechem. Po drodze zdążyłem jeszcze rzucić butelką w jakąś grubą i wytwornie ubraną kobietę, po czym bez oporów dałem się zaprowadzić do naszego apartamentu.

Z wściekłością zatrzasnęła za nami drzwi, aż zadrżały szyby w oknach. Potem chwyciła mnie za ramiona i potrząsnęła z taką siłą, że poczułem się niczym szmaciana kukiełka.

- Ty!... - Zabrakło jej słów, więc zacisnąwszy dłoń na przegubie mojej ręki, zaciągnęła mnie do łazienki. Tam pomimo moich protestów, zafundowała lodowaty prysznic, nie zważając na dzikie wrzaski i wyzwiska pod swoim adresem. Wszelkie próby wyswobodzenia się spełzały na niczym, równie dobrze mógłbym forsować betonowy mur. Dopiero, kiedy już oboje byliśmy całkiem przemoczeni, odważyłem się spojrzeć jej w oczy. Woda ściekała po jej twarzy, a po jej wytwornej fryzurze pozostało tylko wspomnienie. Absurdalnie, poczułem że zasycha mi w ustach.

Wciąż przyciskała mnie do ściany, unieruchomiwszy nadgarstki, ale ze spojrzenie znikła cała uprzednia wściekłość. W zamian za to pojawiło się mroczne pożądanie. Lekko pochyliła się w moim kierunku i poprzez szum wody usłyszałem cicho wypowiedziane słowa:

- Teraz już chcę uprawiać seks...

Nie czekając na odpowiedź łapczywie przylgnęła do moich ust, a ja z zaskoczeniem odnotowałem, że nie było w tym nic udawanego. Zanim zdążyłem zatracić się w narastającym lawinowo pożądaniu, podjąłem ostatnią, desperacką próbę wyswobodzenia się. Bezskutecznie...

Pocałunek stawał się coraz bardziej szalony; intymny splot naszych ciał i gwałtowne ruchy, tylko potęgowały podniecenie. Ścisnęła moje pośladki i lekko uniosła ku górze, a wtedy objąłem ją nogami. Dłonie wplotłem w mokre włosy i pozwoliłem by ustami pieściła szyję. Cichutko jęczałem, odchylając głowę do tyłu i jeszcze mocniej wpasowując się w jego ciało. To było niezwykłe - porzucić wszelkie swoje zasady i zahamowania, całkowicie oddając się namiętności.

I gdyby nie ostry dźwięk telefonu, który nagle wwiercił się w nasze uszy, wyrywając z oszołomienia, bardzo szybko dotarlibyśmy do finału. Maja uniosła głowę i nieprzytomnym wzrokiem wpatrzyła się w moją twarz. Jej uścisk zelżał, a po chwili całkiem się odsunęła, unikając mego spojrzenia.

- Dzwoni Michał. Muszę odebrać.

Nie odpowiedziałem, nawet nie próbowałem jej zatrzymać, choć dziś już wiem, że wystarczyłby drobny gest z mojej strony. Bez słowa wyślizgnąłem się z jej objęć, po drodze chwytając ręcznik. Owinąwszy się nim wyszedłem na taras i w milczeniu wpatrywałem się w smoliście czarne morze. Za wszelką cenę usiłowałem uspokoić nierówno bijące serce i drżące dłonie. Kiedy już odzyskałem odrobinę równowagi, usłyszałem jak do mnie podchodzi.

- Przepraszam. Nie chciałam. To nie powinno było się zdarzyć. Nie z tobą...

Poczułem jak z upokorzenia ciemnieją mi policzki. Odtrąciłem jej dłoń, która miała mnie zatrzymać i pędem wpadłszy do sypialni, zatrzasnąłem drzwi i przekręciłem klucz w zamku. Mało mnie obchodziło w tej chwili, czy kanapa jest wystarczająco wygodna, a jakiekolwiek tłumaczenia mogły tylko bardziej rozzłościć.

Minęło kilka minut. Zdjąłem z siebie mokre ubranie i owinięty ręcznikiem usiadłem na łóżku.

Nawet nie zapukała.

Za drzwiami było cicho, tylko zza otwartego okna dochodził szum morza, który w końcu ukołysał do snu moją zranioną duszę.