Poprzednie częściOpiekun Rozdział 1: Powrót

Opiekun Rozdział 3: Koszmar

1

- Wstawaj niewdzięczny darmozjadzie ! - usłyszałem znajome wołanie, które obiło się echem po moim małym pokoju. Ściany były inne niż te, które obecnie posiadam, a zewsząd panoszyła się ciemność. Wstałem niechętnie z podłogi, a następnie ruszyłem w kierunku drzwi, zza których niosła się żałosna poświata światła - Lepiej otwieraj gnojku, bo pogadamy inaczej! - ponowne wołanie, głos był identyczny co poprzednio.

Nie wiedząc co może mnie czekać za tymi tajemniczymi drzwiami, ruszyłem powoli do przodu i każdy stawiany przeze mnie krok wydawał się coraz to cięższy, zupełnie jakby moje ciało zaczynało powoli przybierać ciężar ołowiu . Gdy dotarłem na miejsce, usłyszałem delikatne pęknięcie, a więc spojrzałem pod nogi... Moja lewa stopa zdeptała coś, co wyglądało dokładnie jak pomniejszona dwudziestokrotnie lokomotywa, odgłos pęknięcia sugerował, iż była to...

- Plastikowa zabawka...? - powiedziałem na głos.

- Dobra dość tego! - usłyszałem wołanie po raz trzeci, tym razem jednak następstwem wołania nie była grobowa cisza, lecz odgłos otwierających się z impetem drzwi - Mówiłam, że jeśli nie otworzysz tych pieprzonych drzwi to spotka cię kara - spauzowała na chwilę - a to co ma być? Zabawka? - odparła podnosząc plastikowy model lokomotywy.

- Jest mo-moja - odparłem, choć wcale tego nie chciałem...

- Ależ urocze - powiedziała, jednak po kilku sekundach rzuciła ją w ścianę, powodując lekkie jej wgłębienie - A teraz wiesz co powinieneś zrobić? Idź kup swojej mamie wódę i pety, rozumiesz? Jeśli nie wrócisz to podzielisz los zabaweczki, rozumiesz?

Byłem spetryfikowany, nie mogąc wyrzucić z siebie ani jednej myśli wpatrywałem się w jej beznamiętną twarz, która zdawała się kipieć złością na kilometr...

- Na co czekasz wstawaj !

Cisza.

- Wstawaj,wstawaj, wstawaj, w---

 

- Wujku. wstawaj ! Wstawaj !

- Aaargh! - odparłem otwierając szeroko oczy oraz łapiąc się za zalane potem ramiona. Alice stała tuż przy mnie i wyglądała jakby zobaczyła prawdziwego ducha. Miała na sobie to samo ubranie co wczoraj, ale jej twarz zmieniła odcień z dziecięcej obojętności na podejrzliwość.

- Nic ci nie jest, wujku? - spytała, przekrzywiając się - dziś musimy iść do szkoły...

- Szkoły?! A która godzina? - Alice pobiegła pędem do blatu kuchennego i truchtem przyniosła stojący na nim zegar - Jezu...Szósta trzydzieści, zerówka zaczyna się o ósmej - położyłem się plecami na łóżko, starając się odespać dziwny sen...

- Miałeś koszmar?

- Hmm?

- Krzyczałeś, więc wstałam, miałeś smutną minę...

- Koszmar, hmmm? - Odparłem, cokolwiek to było, mój mózg zdołał się tego wyprzeć w tej samej chwili co wstałem. Nie mogę powiedzieć, że śniło mi się coś złego czy dobrego, czasami zapomnienie wydaje się być świętością - Być może, przepraszam, że cię obudziłem...

- Skoro już wstałam...- oparła się o łóżko - to może pójdziemy do szkoły...

- Nie ma mowy!

- Dlaczego?

- Zbyt wcześnie!

- Ws-wsta-waj ! - odparła wskakując na łóżko, starając się mnie z niego zepchnąć, daremny wysiłek...

- He he, nie ma szans, że mnie zepchniesz, a teraz pozwól, że się pr----

BRZDĘK!

- AAAAAAaaaaaaaaaaaaaa!

 

2

Wraz z nadejściem września, rozpoczął się kolejny rok szkolny, w którym to młodzież będzie musiała uczęszczać na zajęcia lekcyjne, i marnować czas odrabianiem prac domowych, mając równocześnie mniej czasu na to, co dla dzieci powinno być najważniejsze, czyli na zabawę, oglądanie telewizji oraz zabawki. Kiedy byłem uczniem chciałem właśnie tak spędzać czas, jednak presja rodziców i przyjaciół sprawiała, że chodzenie do szkoły stało się obowiązkiem, a nie przyjemnością, ale czy nie jest tak z nami wszystkimi?

- Daaaaleko jeszcze? - spytała Alice, kręcąc głową tu i tam.

- Zrzuciłaś mnie z łóżka aby wcześniej iść do szkoły... - wymamrotałem z dziwnym uśmiechem - jesteśmy na miejscu ! -powiedziałem po paru minutach.

Szkoła podstawowa wyglądała na ogromny kompleks, składający się z trzech budynków, odgrodzonych od siebie placami zabaw, zaprojektowanych pewnie z myślą o najmłodszych. W oddali widać było boisko szkolne z dwoma bramkami oraz niskimi trybunami, a przy bramie wjazdowej stały dziesiątki dzieci ze swoimi rodzicami, podobnie jak Alice, miały rozpocząć swoje szkolne życie właśnie w tym ośrodku...

- Coo jest? Wygląda aż tak strasznie ? - spytałem głaszcząc ją po czarnej czuprynie.

- A co jak inne dzieci mnie nie polubią?

- Bądź sobą i staraj się być dla nich miła, wtedy zapoznasz się z innymi !

Pokiwała twierdząco głową.

- Wszystkie dzieci zapraszam tutaj - powiedziała kobieta z długą białą kartką - zaprowadzę was do klas !

- Słuchaj, Alice, idź teraz do tej pani, a ona zaprowadzi ciebie oraz innych na lekcje...

- Kiedy po mnie przyjedziesz? -spytała ponuro...

- Jak skończysz zajęcia ! lekcje kończysz o piętnastej, prawda ? Przyjdę po ciebie krótko potem...

 

Gdy ruszyłem z powrotem do domu, zaczęła mnie boleć głowa, ból początkowo wydawał się być znośny, lecz wkrótce stał się nie do zniesienia, usiadłem na ławce i i złapałem się za głowę....

 

- T-ty mały gnojku ! Ani mi myśl iść do szkoły póki mi wódy nie załatwisz - powiedziała kobieta głośno - jesteś tu na mnie skazany, czy tego chcesz czy nie, ty mały sk---

- Spierdalaj! Odwal się ! Nic dla mnie nie z----

Straciłem przytomność

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (10)

  • Shogun 08.02.2020
    Zaspokoiłeś moją ciekawość, gdyż teraz już wiem czemu nie chciał rozmawiać o swoich zabawkach. Co do rozdziału, jest dobry. Bardzo płynnie przechodzisz od wspomnień do teraźniejszość. Ciekawe jak Alice poradzi sobie w szkole. Czy rada wujka okaże się pomocna? Zobaczymy :).
    Pozdrawiam ;).
  • DEMONul1234 08.02.2020
    Następny miał być rozdział 3.5 o jej pierwszym dniu w szkole ! :)
  • Shogun 08.02.2020
    Naprawdę? Super. Normalnie jakbyś czytał mi w myślach :).
  • TheRebelliousOne 08.02.2020
    Dlaczego mam wrażenie, że pierwszy dzień w szkole będzie dla Alice piekłem? :P
  • TheRebelliousOne 08.02.2020
    Wygląda na to, że bohater ma za sobą trudne dzieciństwo... oby tylko nie kopiował zachowania swojej rodzicielki na biednej Alice... Rozdział bardzo dobry, Shogun ma rację odnośnie przechodzenia między wspomnieniami a teraźniejszością. Jest to coś, co również stosuję u siebie. Daję 5 i czekam na więcej. :)
  • DEMONul1234 08.02.2020
    Właściwie to gdy zaczynałem pisać ten rozdział myślałem o czym innym, ale pomysł na mieszanie czasów wydał mi się ciekawy. Wystarczy czekać jak potoczą się sprawy. Rozdział 3.5 poświęcony będzie w 98% Alice, ale pojawi się dopiero w piątek.
  • Natkaz21 10.02.2020
    Ciekawe, ogólnie nie oceniam, ale jedyne co powiem że cenzura brzydkich słów jest niepotrzebna, poza tym nie mogę się o nic przyczepić:)
  • DEMONul1234 10.02.2020
    Zależy, no bo jak się ich użyje za dużo to niby źle, jak za mało to też źle?. Wszystko się sprowadza do tego co chcemy przez nie osiągnąć. Chyba wykreowana przeze mnie postać nie jest do końca taka eterycznie dobra...?
  • DEMONul1234 10.02.2020
    Zależy, no bo jak się ich użyje za dużo to niby źle, jak za mało to też źle?. Wszystko się sprowadza do tego co chcemy przez nie osiągnąć. Chyba wykreowana przeze mnie postać nie jest do końca taka eterycznie dobra...?
  • Natkaz21 10.02.2020
    DEMONul1234 rozumiem ale jest dobrze :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania