Poprzednie częściPrzekleństwa anorektyczki [1]

Przekleństwa anorektyczki [3]

https://www.youtube.com/watch?v=kzQTc0-iBX8

 

– Dasz radę ćwiczyć? – słyszę pytanie, gdy pojawiam się w progu szatni. Zadaje je blondynka, z włosami spiętymi w wysoki kucyk, nasza nauczycielka wf-u. Poprawiam koszulkę i patrzę na nią. Wygląda na trochę zaniepokojoną, gdy lustruje mnie wzrokiem od stóp do głów, trochę dłużej zatrzymując się przy nogach. Czuję się bardzo nieswojo i zastanawiam się, jakiego przymiotnika użyła, by je określić.

– Pewnie, że dam – stwierdzam raźno, próbując się uśmiechnąć, ale na mojej twarzy pojawia się tylko nienazwany grymas.

– Pytam poważnie. Masz jeszcze dwa nieprzygotowania do wykorzystania w semestrze, a dzisiaj wyglądasz dużo gorzej niż ostatnio – oznajmia zmartwionym głosem.

– Naprawdę nic mi nie będzie, proszę pani – zapewniam.

– No dobrze. Ale pamiętaj, że jeśli gorzej się poczujesz, w każdej chwili możesz zejść z boiska i usiąść na ławce. Okej?

– Jasne, dziękuję za troskę – wychodzę z szatni, prosto na salę gimnastyczną. Wszystkie dziewczyny już tam są, stoją w rzędzie. Gdy ustawiam się obok, zaczynamy rozgrzewkę biegiem dookoła boiska, od bramki do bramki. Z początku czuję się dobrze, ale potem nagle zaczyna boleć mnie głowa i przez chwilę tracę kontakt z rzeczywistością. Zatrzymuję się. Mam wrażenie, że zasypiam, ale bardzo, bardzo powoli. Jakbym opadała w mleczną, gęstą mgłę.

– Ala? Ala! – dobiega mnie niewyraźny krzyk. Albo krzyki. Nie wiem dokładnie czyje. W końcu przestają do mnie docierać zarówno dźwięki, jak i obraz. Zamykam oczy. Znikam.

 

***

 

Budzę się, słysząc równomierne pikanie. Niewyraźny obraz powoli się wyostrza, zauważam kontury przedmiotów i pary sylwetek. Jedna jest męska, druga kobieca.

– Doktorze, obudziła się.

Gdzie ja jestem?

Średnia ocena: 4.9  Głosów: 14

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (13)

  • small crime 27.07.2017
    Krótka trochę ta część :/ Ciekawi mnie co dalej. Po tym omdleniu jestem pewna, że lekarze itd. zaczną wnikać w to, co doprowadziło ją do tego stanu. Jestem ciekawa co dalej będzie z naszą bohaterką. Czekam na kolejną i pozdrawiam.
  • KarolaKorman 27.07.2017
    Nastąpił kryzys :( Można się było tego spodziewać. Idę dalej :)
  • Alicja 27.07.2017
    Osłabienie organizmu doszło do takiego stanu, że dziewczyna nie wytrzymała. Dobre zakończenie. 5 :)
  • Desideria 27.07.2017
    Jak dla mnie i tak długo wytrzymała (3 tyg jeśli dobrze pamiętam?) 5.
  • blaackangel 28.07.2017
    Zgadzam się, że zakończenie bardzo fajne. Znów troszkę krótko :( 5 :D
  • Tanaris 28.07.2017
    Za krótkie :p chce się więcej, martwię się o dziewczynę. Pewnie pomoc kogoś uznaje za zbędną. A ludzie naprawdę, nawet jeśli... Są prości i chcą pomóc, nawet jeśli dla nich wydaje się problem łatwy do pokonania. Ale trzeba komuś zaufać, zanim będzie za późno. 5 :)
  • Nemezis 05.08.2017
    Mam wrażenie, że celowo dodajesz takie krótkie rozdziały. Chcesz pokazać w ten sposób jak szybko i łatwo bohaterka niszczy siebie i swoje życie. Dla mnie rewelacyjne, choć nie wiem czy mam rację. Niemniej rewelacyjne, zostawiam 5 i czytam dalej ;-)
  • Adam T 18.08.2017
    "Gdy stawiam się obok..." - źle to brzmi. Ustawiam, będzie powtórzeniem. Moźe np. tak:

    Wszystkie dziewczyny już tam są, stoją w rzędzie. Gdy ustawiam się obok, zaczynamy rozgrzewkę...

    W sumie drobiazg, ale po co pić ciepłe piwo, kiedy jest w domu sprawna lodówka.
    Pzdr ;)
  • Drżączka 18.08.2017
    Dzięki, poprawione :)
  • Tina12 23.08.2017
    Orgaizm nie wytrzymał. Zazwyczaj tak jest że osoby choreodrzucają poomoc i boją się przyznać do problemu.
  • Elorence 29.08.2017
    Okej, widzę, że mamy bardzo podobny gust muzyczny :) Piszesz, słuchając piosenek?
    A kawałek rozdziału (bo dość krótki) naprawdę fajny :) Przypomniało mi się, jak moja nauczycielka z wf-u zakazała mi biegać, bo bała się, że zdmuchnie mnie wiatr. Problem w tym, że ja nie jestem i nigdy nie byłam anorektyczką, ale często jestem posądzana o bycie nią, jak i bulimiczką. Przynajmniej wiem, że nie wszyscy mają zamknięte oczy i interesują się drugim człowiekiem.
    Główna bohaterka jest przekonana, że nie ma żadnego problemu. Pewnie myśli, że to ludzie świrują, a nie ona. Bardzo przykre...
  • Drżączka 29.08.2017
    Nie, nie, piosenki podczas pisania, u mnie kategorycznie odpadają. Gdy piszę, wszystko mnie rozprasza, dlatego robię to w totalnej ciszy. Muzyka zaś przywodzi mi na myśl konkretne sytuacje w moim życiu i z tego powodu konkretne piosenki lądują w danym rozdziale.
  • Drżączka 29.08.2017
    Bulimia akurat nie kończy się byciem zbyt chudym, więc w tej kwestii ludzie, którzy posądzają Cię o bycie nią (co w ogóle jest dla mnie śmieszne, bo anoreksja jak i bulimia to choroby psychiczne, nie fizyczne), po prostu są trochę nieobeznani z tematem, to po pierwsze.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania