Historia Voxanne 4.

2 lutego 1892 roku, Ostatnie Miasto, Druga Siostra Neverland

Droga matko,

Dni mijają zbyt szybko, bym w pełni nacieszyła się podróżami. Wczoraj wieczorem przybiliśmy do portu w Ostatnim Mieście, jedynej miejscowości na wyspie na północy Neverland, Drugiej Siostrze. Jest najmniejszą z trzech wysp i najbardziej jałową. Ostatnie Miasto to goła ziemia i skały, dalej, w głąb lądu, na południe są Góry Zagłady, zajmują większą część wyspy. Ponoć jeszcze nikt nie przebył tych gór. Chciałabym być pierwsza, przyniosłoby mi to sławę i bogactwo.

Skończyły mi się prawdziwe historię o naszym świecie. Karmię teraz kapitana Thynde opowiastkami o duchach, nawiedzających biegun północny. Niedługo chyba zacznę mu opowiadać książki, które przeczytałam. Nigdy nie miałam talentu do opowiadania bajek, nie to co ty.

Pierwsza Siostra była tętniąca życiem. Dużą jej powierzchnie zajmowało Jezioro Życia, ponoć sam Trzeci Bóg, czyli bóg wody, je pobłogosławił. Kąpałam się w nim, podobne jest do tych ciepłych źródeł na Islandii.

Najpierw odwiedziłam Pierwsze Mury, najstarszą budowlę w Neverland. Część ruin została zachowana. Pierwsze Miasto ponoć jest pierwszą osadą w Neverland, ale to samo słyszałam o Królewskim Mieście. Kwestie są sporne, nie wnikałam w to aż tak bardzo, nie chcąc wywołać awantury. Fidei jest głównym miastem, również bardzo starym. Nazwy się go Domem Artystów, jest tam wiele wystaw sztuki teraźniejszej, jak i tej przeszłej.

Cała wyspa jest zalesiona. Drzewa są wysokie i potężne, również stare, jak wszystko na tej wyspie. Ludzie mieszkający tam każą nazywać się Pierwszymi Ludźmi, są dumni z tego i uważają, że takie państwo jak Etna, która twierdzi, że jest kolebką cywilizacji, w ogóle nie istnieje, a ludzie stamtąd kłamią. Nie wiem kogo nienawidzą bardziej, Etnańczyków czy Draconów.

Trzy Siostry są wyspami zależnymi od Pretismo, więc i zależne od Draconów. W ich historii było więcej powstań, rebelii i buntów niż zamieszkuje to miejsce ludzi.

Została nam do odwiedzenia Trzecia Siostra, największa wyspa. Mieści się tam Stary Bór, w którym mieszka Wyrocznia. Stolicą jest Deserto, gdyż kiedyś wyspa właśnie należała do tego państwa.

Później płyniemy na Ferox, największą wyspę i dom wielu magicznych, mitycznych stworzeń. Mieszkają tam pustynne potwory Nagi, przeklęci magowie, którzy zostali zmienieni w wieczne dzieci, driady oraz wróżki i elfy, które, jak się dowiedziałam, są naprawdę tym samym, ale należą do dwóch różnych rodów.

W górach mieszka też plemię Księżycowych Ludzi, a na maleńkiej wyspie, zwanej Tajemniczą, na południu, żyją syreny. Nikt nigdy nie opuścił jej żywy, więc tak naprawdę nie wiadomo jak wygląda. Syreny to przerażające bestie, zwodzące marynarzy swym śpiewem, by następnie ich utopić i pożreć. Zresztą, gustują nie tylko w marynarzach.

Kapitan Thyne martwi się, gdzie mamy przybić do wyspy. Najbezpieczniej byłoby zacumować przy elfach lub wróżkach, ale to rejony syren, a kapitan śmiertelnie się ich boi, jak małe dziecko ciemności lub potworów spod łóżka. Powiedziałam mu wtedy o potworze z Loch Ness, naszej syrenie, ale to go nie uspokoiło. Zresztą, co mnie to obchodzi? Obowiązuje go umowa.

Zmierzch się zbliża. W kamiennych murach Ostatniego Miasta wszystko wydaje się niebezpieczne, a noc jest najgroźniejsza. Upiory wtedy rozpoczynają swój marsz po ziemi… Chyba się nie boisz? Ponoć to bajki dla niegrzecznych dzieci, ale ja w to wierzę. Tutaj, w Neverland, wszystko jest możliwe, a wiara ożywia i sprawia, że niewidzialne staje się widzialne.

Twoja oddana córka,

Voxanne Faith Blackwood.