LBnR 50 - Jak ogień
zbyt nierealne do spełnienia
zbyt obce by spłonąć w ogniu życia
płonne pragnienia
iskrzy się w duszy idea
wypalająca myśli
przesłaniająca powietrze
pożera je
ten kruchy pyłek
niezbędne paliwo
nie przestaje nie ustaje
myślą tacy nie myślą
śnią nierzeczywiście
jak ten skrzydlaty chłopiec
widzą cel
a droga jaka droga
nie ma pracy
jest tylko płomień
szkarłatny i bezwględny
niemożliwy do spełnienia
a jednak realny
niemożliwe być może
jednakże zawsze gasnące
jak ten płomień
przykryty kloszem z mądrej dłoni
//no i mamy jubileuszową bitwę. Już po raz pięćdziesiąty stajemy w wierszowane szranki na łamach tego portalu. Także, i sobie i wam życzę kolejnych pięćdziesięciu bitew, i niech wygra najlepszy. A i jeszcze niech wena i chęć do pisania będą z wami :) //
Komentarze (15)
Pozdrawiam
jest tylko płomień
szkarłatny i bezwględny
niemożliwy do spełnienia
a jednak realny
niemożliwe być może
jednakże zawsze gasnące
jak ten płomień
przykryty kloszem z mądrej dłoni
Tutaj lepiej, lecz poszukałabym synonimu do płomienia, żeby uniknąć tak blisko siebie powtórzenia.
jak ten płomień
przykryty kloszem z mądrej dłoni - ładnie :)
(jak dla mnie)
Bardzo wielowarstwowy wiersz.
(nie mam na myśli cebuli xD)
:)
Tak w życiu jest, że zapalamy się do wejścia na szczyt i nagle wypala się w nas wszystko. Mądrość zawsze płonie.
Dobry wiersz, budzi emocje.
Pozdrawiam.
Nakreśliłeś kilka ładnych obrazów, bijących żarem po oczach ;)
szczególnie wpadły mi w gusta zwroty:
"iskrzy się w duszy idea
wypalająca myśli"
lub
"śnią nierzeczywiście
jak ten skrzydlaty chłopiec"
Pozdrawiam
szkarłatny i bezwględny
niemożliwy do spełnienia
a jednak realny"
Najbardziej to.
Czytam hitem wszystkie, które biorą udział i ten naprawdę się wyróżnia.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania