Z cyklu „Piękne wiersze” – Błądzić między snem a jawą

zgubiłem drogę ale nigdzie nie szedłem

tysiące razy spoglądałem na mapę której nie miałem

widziałem na końcu tunelu światełko choć nie umarłem

modliłem się do Boga o ratunek ale zapomniałem słów

widziałem ciebie jak zawsze piękną w stroju Ewy

jednak nie wiem czy to kolejne halucynacje hipnagogiczne

gdy ocknąłem się omamy uciekły…

znalazłem drogę w życiu

mapa pokazała mi dobry szlak

jeszcze nie czas odejść

modlitwa mnie zbawiła

tylko ty nie zmieniłaś się

podobnie nie zmieniłem się ja

błądzący chory między snem a jawą

tylko schizofrenia dalej jest prawdziwa

podobnie jak strach w koszmarach