Poprzednie części: Z cyklu „Piękne wiersze” – Zamknięta dłoń

Z cyklu „Piękne wiersze” – Obraz namalowany przez sierotę

zza oknem pada deszcz

krople stukają po parapecie

wystukując rytm smutnej melodii

wiją się jak węże po szybie

przypomniały mi wizytę w zoo

postanowiłem stworzyć obraz

rodzice trzymali za drobną rękę

nie chciałem żeby odeszli

teraz brakuje uśmiechów i czułych słów

gdy maluję wracają wspomnienia

smutek wraca z każdą myślą jak bumerang

plany na przyszłość pokrzyżował podły los

nie zapomnę wspólnych chwil przed wypadkiem

pozostała mi tylko modlitwa w sierocińcu

Następne części: Z cyklu „Piękne wiersze” – Kwiat Z cyklu „Piękne wiersze” – Odcięte uszko Z cyklu „Piękne wiersze” – Topiący się Piotrek*

Komentarze (2)

Adam 9 miesięcy temu
Kiedy poeta pomyśli o deszczu , ten zawszę, no w przeważającej większości, stuła o parapet.
No to chyba z cyklu - "smutne wiersze" ?
Vampire Fangs 9 miesięcy temu
Dziękuję za komentarz. Wolę to od bez uzasadnionych ocen. Jest coś na rzeczy z tym deszczem stukającym o parapet. Ale poruszyłeś Adamie ciekawe i trafne spostrzeżenie odnośnie cyklu według Ciebie „smutnych wierszy”. Dlaczego ten wiersz należy jednak do cyklu „pięknych wierszy”? Już wyjaśniam:

Postanowiłem zacząć pisać pogodne wiersze, w których nie będzie dominowało zło i okrucieństwo. Powstanie cykl wierszy, które nazwałem „pięknymi”. Nie chcę się chwalić, że są piękne. To już należy do oceny Czytelnika. Tak nazwałem swój cykl, żeby odciąć się od przemocy w większości wierszy, które napisałem wcześniej.

Adamie, serdecznie Cię pozdrawiam😉

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania