List miłosny nr 10

Wiesz co jest zabawne? Że wciąż nie odpowiedziałaś na zarzuty dotyczące bezpodstawnego wkurwienia się na mnie przy krwotoku. To jest tak śmieszne, że boki zrywam. I Ty chciałaś ze mną mieszkać? Człowiek agresywny, narcystyczny, pozbawiony umiejętności przepraszania za sprawy tak podstawowe jak ta? Zrozum, od pierwszego Twojego pytania o to, "co mam takiego wybitnego, że potrzebuję próby głosu" ustawiłaś się w pozycji typowego buca. A potem sama pisałaś, że ludzie na akademiach to się przechwalają dyplomami i chujówa - sama dokładnie to, dokładnie to, dokładnie to praktykujesz. Jesteś hipokrytką, albo po prostu lubisz myśleć o sobie jako osobie chujowej. Jesteś zgniłą, zbutwiałą, sparciałą i skisłą smarkatą pinidzią. Mnie śmieszy cała ta majestatyczna otoczka, którą próbujesz wokół siebie wykreować - pewnie myślisz o sobie jako o jakiejś władczyni świata undergroundu, tymczasem pewnie zajebałaś jakiemuś lekarzowi telefonik z internetem i tłuczesz po nocach w klawisze z dachu budynku, jak wszyscy już w Twoim zakładzie psychiatrycznym pójdą spać, zlękniona, że zaraz ktoś Cię złapie i znowu zapną Cię w pasy, bo z przećpania lekami nawet nie będziesz w stanie powiedzieć "Dziękuję.", kiedy dożylnie wjeb*ą Ci krokodyla. Takie kontakty jak te z Tobą mogę zerwać z rutyną zrywania kartki z kalendarza. Nie jestem sentymentalny. A Ty dalej prorokujesz - że Cię znajdę, że mi oddasz pieniądze, że coś tam. Typowo ćpuńskie pierdolety. Naobiecywać, a potem nie zapłacić za towar.

Masz 80 tysięcy złotych?

Chyba na koncie Twoich starych.