Opko - Czardasz - 6 - Znaleźne

W porannym tramwaju podróżowało niewielu ludzi. Kobieta z pieskiem, poimprezowicz śpiący z głową między kolanami, parę dzieciaków jadących do szkoły, zakonnica. Wsiadł na Lubiczu, prosto z pobliskiego komisariatu. Instynktownie usiadł na końcu tuż za zakonnicą, nieprzerwanie lustrując otoczenia, prześladowany przeczuciem, że powinien był wziąć taksówkę. Tulona aktówka paliła i kusiła jednocześnie.

Nagły telefon skruszył skupienie. 516…

- Co ten gówniarz chce? Chyba zapiszę jego numer. - zadrwił do siebie i odebrał.

- Czego? … Halo! Jaja sobie robisz?

Zesztywniał. Siedząca przed nim zakonnica odwróciła się do niego. Twarz miała zasłoniętą wielobarwną, koronkową chustą. Wyszeptała znajomym melodyjnym głosem:

- Podaj dłoń. Cyganka prawdę Ci powie. Czuję, że Tobie fortuna sprzyja.

- Chybaś zgłupiała. Odwal się brudasko, bo Ci nakopie.

- Jak sobie chcesz.

Wyciągnęła dłoń na płasko i dmuchnęła mu w twarz.

Zamigotało kolorowo. Tramwaj zaczął się skręcać w spiralę i kurczyć, przygniatając starego z każdej strony.

Walizka. Przetarł twarz dłonią.

Walizka. Spomiędzy wielokształtnych, kolorowych kwiatów sterczących ze ścian skolopendra, zobaczył wysiadającą dziewczynę.

Walizka! Wybiegł i chwilę tkwił zdezorientowany na lśniącym pustką przystanku. Powietrze oczyściło umysł. Przez tylne okno odjeżdżającego tramwaju machała mu walizką przytulona parka.

Wyrwał ze spodni komórkę. 516… W kieszeni na piersi zawibrowało. Zdziwiony wysunął migający telefon. Na wyświetlaczu widniał napis: “Dzwoni… gratuluję podkomisarzu ;)”.