Staroświecczyzna – II

Wiatr odsłonił w oknie zasłony

W wazonie kąpała się łodyga różana

Zachwyt rozjaśnił posępną twarz

Zapomniał, że miłość jest walką

Chciał triumfować bez bitwy

Nie dostrzegł uśmiechu z pogardą

Tańczyła przed nim jego oczami

Czekała ubrana w długie kolce

Spragnionemu oferowała woń róż