Staroświecczyzna – XI

Zgrabna i piękna stała wśród róż

Smutną twarzą przyciągała jak magnes

Czekała, aż zachwyt rozjaśni mój uśmiech

Poryw uniesienia przyciągnął mnie do niej

Oczy figlarne igrały jak skry ognia

Ten widok pieścił serce zakochane

Przyrzeczenia obiecywały rozkosz

Szczęście minęło mnie o krok

Śmiała się z moich łez

Cieszyła z własnego sukcesu