Staroświecczyzna – IX

Letnia noc wahała się długo czy ma wkroczyć

Słowik śpiewał na najwyższej gałęzi

Ja kołysałem twój sen słowami miłości

Zakochane pary zmierzały do wyjścia z ogrodu

Wtedy gwiazdy wskoczyły na naszą drogę

Oczami oświetlaliśmy jaśminy

Dostrzegłem twoją piękność i serce zamarło

Szłaś przez życie tanecznym krokiem

Pościel zachowała odcisk twojego ciała

Promienie słońca były orszakiem