Legia Cudzoziemska. Rozdział 6 "Kanał Suelski"

Kompania opuściła Kair, wychodząc kanałami we wschodniej stronie miasta. Wśród nich panowała cisza, żal po stracie przyjaciół i nieciekawa sytuacja przerosła wszystkich. Dalej dowodził Szrama, który nie wiedział co robić. Postanowili wykonać misję i dotrzeć do Jemenu. Zatrzymali się przy napotkanej oazie, nikomu niezbierało się na rozmowę ani na żarty. Po długiej ciszy głos zabrał Diego.

- Musimy dostać się do Kanału Suelskiego, dalej do Arabii Saudyjskiej i Jemenu. Wykonamy misję, śmierć Sergieja i Iwana nie pójdzie na marne.

Spojrzeli po sobie, zajrzeli do kieszeni i toreb. Nie mieli jedzenia a amunicja kończyła się. Postanowili pozbyć się zbędnych ładunków. Zanim wyruszyli Szrama złapał Jokera za ramię.

- Zostało ci trochę trutki?

- Tak. Małe zawiniątko. A co?

- Wrzuć do wody. Oni znają położenie tych oaz, jeśli pójdą naszym śladem będzie po nas.

Mężczyzna usłuchał. Wrzucił resztę trucizny do wody. Bez amunicji mieli zerowe szanse w przypadku pogoni talibów. Ruszyli przed siebie, postoje robili tylko w ciągu dnia, gdy słońce górowało. Szli w milczeniu i całkiem zmieszani. Po drugim dniu marszu zobaczyli kilka, białych domów w cieniu palm. Nie wyglądało to obiecująco ale nie mieli wyboru. Gdy zbliżyli się do domostw Vaas i Joker wyjęli noże z pochew i schowali je za plecami, Diego podniósł muszkiet i modlił się żeby proch w środku był już suchy, Sokół prócz snajperki nie miał nic, więc wrazie niebezpieczeństwa postanowił blefować a Szrama podniósł kamień, który leżał pod nogami i wyjął nóż z cholewy buta. Podchodzili ostrożnie, gdy snajper zrównał się z Diego zagadnął.

- Zostały ci jeszcze kule do tej broni?

- Tylko jedna i niechce jej tracić. - na jego twarzy malował się wyraz zażenowania. W nabitym muszkiecie siedział jedyny pocisk jaki posiadali, jednak był bezużyteczny jeśli proch był mokry. Szrama rzucił kamieniem w drzwi, rozległ się głuchy dźwięk drewna. Po chwili otworzyły się i zza progu wyjrzał siwy, podstarzały mężczyzna z rusznicą w ręku. Wszyscy padli na ziemię jak popażeni jednak człowiek niestrzelał, stał w progu i czekał.

- Sallam malejkum - opuścił broń.

- Malejkum sallam - odpowiedział Joker - Niech Allach ci pobłogosławi.

- Kto wy?

- Żołnierze legii cudzoziemskiej, oddział zwiadowczy Skorpion. Szukamy pomocy.

- Gość w dom.

Chatka na pierwszy rzut oka wyglądała skromnie, jedno małe łóżko, szafa, stolik, dwa krzesła, radio i coś w rodzaju lodówki. Arab żył biednie ale widać po nim było, że dobrze mu się wiedzie. Powoli odchylił deski na podłodze i podniósł klapę piwnicy. Dał znać by weszli do środka. Dzwiwienie było ogromne, gdy zauważyli dobrze oświetlone pomieszczenie, pełne metalowych szaf i stojaków wypełnionych bronią. Niezabrakło także ładunków wybuchowych, stała tam skrzynia wypełniona sianem i granatami oraz beczka z ułożonymi C4. Mężczyzna zdjął kaptur.

- Mówią do mnie Żmija, zaopatruje legię w broń i amunicję.

- Szrama - podał mu ręke - A to moi ludzie, musimy się dostać do Jemenu i odnaleść Achmeda li Sada.

- Ciężko będzie, granice zamknięte. Jedyne co mogę wam zaoferować to zapasy.

- I tak dzięki.

Podał im ciepły posiłek i potrzebną im broń.

- A masz coś do tego? - Diego pokazał muszkiet.

- Oczywiście, bierz tą torbę obok mojej rusznicy, jest tam proch strzelniczy i pasujące kule.

Po spakowaniu grupa wyruszyła w drogę. Przed nimi dzień marszu.

Do kanału dotarli pełni optymizmu, całą drogę przeszli bez zbębnych postoji i niespodzianek. Dobry humor udzielił się Jokerowi, który wciągnął Szramę w starą, niemiecką zabawę. Każdy chwyta granat i ściska "klamkę" jak nazwał to Joker. Następnie wyciąga zawleczkę i trzyma klamkę jak najmocniej, by niedoprowadzić do zapłonu. Przegrywa ten, który straci siłę w palcach i dopóści do wybuchu. Niemiec był mistrzem w swoich stronach więc śmiał się gdy rosjanin stracił już trzy granaty, podczas gdy on dalej trzymał ten pierwszy. Żarty się skończyły, zbliżali się do celu więc wyrzucili ładunki i podbiegli do reszty. Przed nimi rozciągał się piękny widok sztucznego zbiornika z brzegami, na których stały patrole talibów i beduini na tratwach. Zaczęło się kombinowanie nad przeprawą.