Poprzednie części: Nierozumiana #I

Nierozumiana #II

Poszłyśmy do kawiarni, gdzie zamówiłyśmy po czarnej herbacie.

- Skąd zainteresowanie moją osobą? - zapytałam, upijając łyk gorącej herbaty.

- Twoja mama jest bardzo miła, a, prawdę mówiąc, nie mam przyjaciół. - posmutniała.

Wiedziałam, o czym mówi, bo sama nie otaczałam się ciepłymi ludźmi. Wiecie, przyjaźnie od serca na zawsze, miłości to nie dla mnie. Nigdy się nie zakochałam. Poprawka zakochałam się i teraz żałuję. Zranione serce, żal, nienawiść.

- Halo! Ziemia do Ever. - Alex pomachała dłonią przed moją twarzą.

- Tak? - zapytałam, wytrącona z rozmyśleń.

- Dobrze się czujesz? - zapytała, przekręcając głowę.

- Dobrze. - odpowiedziałam z lekkim uśmiechem i upiłam łyk herbaty.

- Mieszkasz razem z mamą? - spytała.

- Taa. Niestety nie mam rodzeństwa, a ty masz? -

- Mam, mogę ci oddać. Mam go czasem dosyć. To znaczy mojego brata. Ma dwanaście lat i jest strasznym leniem. -

- Masz komu podokuczać, pogadać. Może czasem jest nieznośny, ale ciesz się, że go masz. - powiedziałam.

Łza napłynęła mi do oczu, dlatego wyszłam do toalety. Ochlapałam twarz wodą i spojrzałam w lusterko.

- Dasz radę! - powiedziałam do siebie.

Gdy wróciłam do domu, padłam na łóżko. Nastał wieczór, najlepsza pora dnia. Usiadłam na łóżku, włączyłam muzykę i spoglądałam na szarą ścianę. Gdy do pokoju weszła moja mama. Zapaliła światło, po czym oparła się o komodę.

- Przeprowadzi się do mnie koleżanka z synem. - powiedziała, nie patrząc na mnie.

- Fajnie. Kiedy? - odpowiedziałam, odwracając wzrok.

- Jutro. -

Wyszła z pokoju, nie byłam zaskoczona. Ciągle ktoś tu przyjeżdża, dilerzy no i w ogóle. Nie spałam całą noc, znowu. Ciągłe koszmary, w sumie to jeden mnie prześladuje od dawna. Dotyczy on pewnego mężczyzny, który mnie goni i wykrzykuje moje imię. Nie wiem dlaczego, tak strasznie się go boję. Przeraża mnie, jest ciemno, a ja prawie nic nie widzę. Słyszę tylko głosy ludzi, nie wiem kogo i nie wiem skąd. Tak było i tym razem, obudziłam się z krzykiem, zalana łzami. Pragnęłam teraz się do kogoś przytulić, choćby nawet do własnej mamy. Przytulam się do poduszki i zasypiam...

Następne części: Nierozumiana #III Nierozumiana #IV Nierozumiana #V

Komentarze (7)

Szalokapel 14.06.2016

Ta część również mi się spodobała. Ciekawa jestem dalszego losu bohaterki, nie ukrywając zaintrygowania. Ode mnie 5.

lea07 18.07.2016

O kurcze. Super. 5 idę dalej :)

CamilaDarien 21.07.2016

„- Twoja mama jest bardzo miła, a, prawdę mówiąc, nie mam przyjaciół. - posmutniała.” – Zbędny przecinek po „a” i po myślniku „posmutniała” powinno być od dużej litery.
„Wiecie, przyjaźnie od serca na zawsze, miłości to nie dla mnie.” – W opowiadaniach nigdy nie zwracaj się bezpośrednio do czytelnika, to jeden z największych i najczęstszych błędów, które popełniają autorzy. Poza tym zdanie ułożone jest trochę nie tak jak trzeba, bo źle brzmi. Nie zwracając się bezpośrednio do czytelnika, poprawnie szykiem mogłabyś to zapisać tak: „Przyjaźnie od serca czy wieczne miłości, to nie dla mnie.”
„Poprawka zakochałam się i teraz żałuję.” – Przecinek po „poprawka”.
„- Dobrze. - odpowiedziałam z lekkim uśmiechem i upiłam łyk herbaty.” – Bez kropki przed myślnikiem, bo opisujesz sposób mowy.
„- Taa. Niestety nie mam rodzeństwa, a ty masz? -„ – Tu z kolei masz niepotrzebny myślnik na końcu zdania.
„- Mam, mogę ci oddać. Mam go czasem dosyć. To znaczy mojego brata. Ma dwanaście lat i jest strasznym leniem. -„ – Tak jak wyżej.
„Może czasem jest nieznośny, ale ciesz się, że go masz. - powiedziałam.” – Zbędna kropka przed myślnikiem.
„Łza napłynęła mi do oczu” – Skoro była to tylko jedna łza, to powinno być raczej „do oka”, ale moim zdaniem lepiej by brzmiało: „Łza zakręciła mi się w oku.”
„Gdy do pokoju weszła moja mama. Zapaliła światło, po czym oparła się o komodę.” – Nie rozumiem, dlaczego postawiłaś kropkę po „mama”. Zmień na przecinek i dalej od małej litery.
„- Przeprowadzi się do mnie koleżanka z synem. - powiedziała, nie patrząc na mnie.” – Znowu niepotrzebna kropka przed myślnikiem. Ech…
„- Jutro. -„ – Nie musisz stawiać myślnika po dialogu, jeśli dalej nie piszesz w jednym ciągu. Dalej masz enter i nowy akapit, więc myślnik jest tutaj zbędny.
„Tak było i tym razem, obudziłam się z krzykiem, zalana łzami.” – Bez przecinka przed „zalana”.

Podsumowując, sporo błędów interpunkcyjnych i masz problemy w zapisywaniu dialogów. A tak ogóle to jest dobrze, tylko musisz dużo ćwiczyć. :) Imię głównej bohaterki przypomina mi pewną książkę, w której również się ono pojawiło. :)

Zagubiona 21.07.2016

Tak wiem, wiem. Błędy. Ale staram się robić ich coraz mnie i dziękuję za każdą radę. Tak owszem imię to było w książkę "Forever i zawsze " :)

CamilaDarien 22.07.2016

Akurat nie o tej książkę mówię. Nawet nie wiem, co to za książka. Ta którą ja czytałam nosi tytuł "Ever"

Zagubiona 22.07.2016

Oo. A ja nie czytam tej książki. :-)

Tina12 07.08.2016

Wciąga to opowiadanie
5

Szalokapel 14.06.2016
Ta część również mi się spodobała. Ciekawa jestem dalszego losu bohaterki, nie ukrywając zaintrygowania. Ode mnie 5.
lea07 18.07.2016
O kurcze. Super. 5 idę dalej :)
CamilaDarien 21.07.2016
„- Twoja mama jest bardzo miła, a, prawdę mówiąc, nie mam przyjaciół. - posmutniała.” – Zbędny przecinek po „a” i po myślniku „posmutniała” powinno być od dużej litery.
„Wiecie, przyjaźnie od serca na zawsze, miłości to nie dla mnie.” – W opowiadaniach nigdy nie zwracaj się bezpośrednio do czytelnika, to jeden z największych i najczęstszych błędów, które popełniają autorzy. Poza tym zdanie ułożone jest trochę nie tak jak trzeba, bo źle brzmi. Nie zwracając się bezpośrednio do czytelnika, poprawnie szykiem mogłabyś to zapisać tak: „Przyjaźnie od serca czy wieczne miłości, to nie dla mnie.”
„Poprawka zakochałam się i teraz żałuję.” – Przecinek po „poprawka”.
„- Dobrze. - odpowiedziałam z lekkim uśmiechem i upiłam łyk herbaty.” – Bez kropki przed myślnikiem, bo opisujesz sposób mowy.
„- Taa. Niestety nie mam rodzeństwa, a ty masz? -„ – Tu z kolei masz niepotrzebny myślnik na końcu zdania.
„- Mam, mogę ci oddać. Mam go czasem dosyć. To znaczy mojego brata. Ma dwanaście lat i jest strasznym leniem. -„ – Tak jak wyżej.
„Może czasem jest nieznośny, ale ciesz się, że go masz. - powiedziałam.” – Zbędna kropka przed myślnikiem.
„Łza napłynęła mi do oczu” – Skoro była to tylko jedna łza, to powinno być raczej „do oka”, ale moim zdaniem lepiej by brzmiało: „Łza zakręciła mi się w oku.”
„Gdy do pokoju weszła moja mama. Zapaliła światło, po czym oparła się o komodę.” – Nie rozumiem, dlaczego postawiłaś kropkę po „mama”. Zmień na przecinek i dalej od małej litery.
„- Przeprowadzi się do mnie koleżanka z synem. - powiedziała, nie patrząc na mnie.” – Znowu niepotrzebna kropka przed myślnikiem. Ech…
„- Jutro. -„ – Nie musisz stawiać myślnika po dialogu, jeśli dalej nie piszesz w jednym ciągu. Dalej masz enter i nowy akapit, więc myślnik jest tutaj zbędny.
„Tak było i tym razem, obudziłam się z krzykiem, zalana łzami.” – Bez przecinka przed „zalana”.

Podsumowując, sporo błędów interpunkcyjnych i masz problemy w zapisywaniu dialogów. A tak ogóle to jest dobrze, tylko musisz dużo ćwiczyć. :) Imię głównej bohaterki przypomina mi pewną książkę, w której również się ono pojawiło. :)
Zagubiona 21.07.2016
Tak wiem, wiem. Błędy. Ale staram się robić ich coraz mnie i dziękuję za każdą radę. Tak owszem imię to było w książkę "Forever i zawsze " :)
CamilaDarien 22.07.2016
Akurat nie o tej książkę mówię. Nawet nie wiem, co to za książka. Ta którą ja czytałam nosi tytuł "Ever"
Zagubiona 22.07.2016
Oo. A ja nie czytam tej książki. :-)
Tina12 07.08.2016
Wciąga to opowiadanie
5

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania