Wieeersz <*> Właściwy Obraz Wiieeersz

–– Ona sześć paluszków u rączki ma.

     To zły stan. Chyba wiarę dasz?

–– Trudno rzec, lecz właśnie tak jest.

–– Zatem wiesz, że plugawi ład

     i co z tym zrobić masz.

*

— Dzielną bądź. Sekatorem muszę ściąć.

     Zgrzytnie kostka, siknie krew.

     Zalśni właściwy obraz też.

     Jedyna prawda, to pięć mieć.

     Pamiętaj dziecko: wszelkie odstępstwa są be.

*

jestem już większa

do śpiewu chętna

mam na mej główce

czapeczkę z kwiatków

a w ładnym koszyczku

cuchnie na wianku

teraz wyglądam

jak mam wyglądać

lecz z mym paluszkiem

nie chcę się rozstać

teraz po latach

część dalszą wplatam

*

Od dzisiaj wiem o tajemnicy.

Zapewne tego, sam sobie życzysz.

Związałam cię mocno, gołyś na wznak

i rozchylone nóżki masz.

Choć jestem nieduża, to silna bardzo.

I tak w ogóle dziewuszką hardą.

Lękiem psychiki swej nie sklejaj,

choć się domyślasz, co zamierzam.

Ścisnę jedynie nieco zanadto.

Dla twego dobra, mięciutkie jak masło.

Nowego siebie w lusterku zapoznasz,

widząc pomiędzy właściwy obraz.

Zrozum proszę,

gdy między udami tobie gmeram,

mam rzygi w duszy jak jasna cholera.

Jam biedna w szoku od tego widoku.

Kryję w serduszku twą radę mądrą,

pięciopalczastą miażdżąc ci jądro.

Tatusiu, wybacz mi, ale miałeś trzy.