Poprzednie części: LBnR nr 66_monogramy października

LBnR nr 112 _ gończy bieg czasu

dom z (nie)widokiem wciąż wyznacza jeden cel

znaleźć się znów tam i patrzeć

przez okno patrzeć i wyobrażać

że jest się tylko procesem myślowym

jak wielu podobni za podobnymi szybami

i zasłonami (nie)zmiennymi od lat

skąd wyjście prowadzi do (nie)codzienności

tylko przez dom cały w deszczu

od czasu do czasu rozbłyskują się tajemnice ścian

nie zawsze przytomnych

gdzie w każdym zniewoleniu żeber inny anioł czyha

biały i czarny cień. wciąż razem

w oknie ten sam rys człowieka za oknem inny

idzie z oderwaną głową i prowadzi siebie

jak psa do życia do pracy

w romanse i na służbowe kolacje

ludzie obok jako murale przyczepione do chodnika

przemykają korpusami

to zapewnia im anonimowość

Następne części: LBnR nr 113 _ jak kombinacja innych klocków LBnR nr 114 _ pierwsze szelesty

Komentarze (15)

Szpilka 3 miesiące temu

'w oknie ten sam rys człowieka za oknem inny
idzie z oderwaną głową i prowadzi siebie
jak psa do życia do pracy
w romanse i na służbowe kolacje
ludzie obok jako murale przyczepione do chodnika
przemykają korpusami

to zapewnia im anonimowość'

Zajefajna ta strofoida, najbardziej do mnie przemawia ( • ᴗ - ) ✧

Pasja 3 miesiące temu

Dziękuję pięknie za zatrzymanie się przy tej strofie.

Pozdrawiam ciepło

Poncki 3 miesiące temu

Ogarnęła mnie przy czytaniu jakaś nostalgia.
To życie jest przecież po to żeby je brać.

Pasja 3 miesiące temu

Dzięki za nostalgię i za smakowanie życia. Dlatego młodość jest przystawką do dania głównego. Zatem bierzmy życia jak najwięcej.

Pozdrawiam serdecznie

Dekaos Dondi 3 miesiące temu

Pasja↔Coś jak wędrówka między tym, czym jesteśmy, kim byśmy chcieli i kim musimy. A z tyłu ścigają nas psy gończe, wyrzeźbione z czasu. Poza tym, dwojakość człowieka tu zawarta. Biała i czarna, lecz przeważnie szara. Czasami spełniamy marzenia, nie tej części nas, co trzeba. Całość, lecz szczególnie druga część, w sensie przekazu↔Pozdrawiam😊

Pasja 3 miesiące temu

Jak zwykle rozłupywanie na części człowieka w istnieniu. Szarość jest jakby przenośnią człowieka... szare komórki?

Miłego dnia

Literkowa Bitwa na Rymy™ 3 miesiące temu

Witamy w Bitwie! Dobrej zabawy ze słowem.

Literkowa

Literkowa Bitwa na Rymy™ 3 miesiące temu

Zaczynamy! Głosujemy! Zapraszam do wierszy na Głównej i do linków na Forum:
https://www.opowi.pl/forum/glosowanie-literkowa-bitwa-na-rymy-bez-w478/
Czytamy, komentujemy i głosujemy według zasady: 3 - 2 - 1 - plus uzasadniamy dlaczego?
Liczymy na aktywność w czytaniu prac innych Autorów i pozostawienie komentarza.

Głosujemy do 07 lutego /środa/ godz. 23.59

Literkowa

andrew24 3 miesiące temu

Codzienność nas zawsze znajduje.
Ciekawe spojrzenie.
Pozdrawiam serdecznie, 5*
Miłego dnia

Pasja 3 miesiące temu

Bardzo dziękuję za zajrzenie. Pozdrawiam

Kinka 3 miesiące temu

To trochę jak (nie)oglądanie świata przez (nie)rozmazane okno... (nie)widzę, (nie)myślę, (nie)żyję... ale czy to znaczy że mnie nie ma?

Pasja 3 miesiące temu

Dziękuję za zatrzymanie i ciekawe odczucie.

Pozdrawiam serdecznie

zsrrknight 3 miesiące temu

współczesne człowieczeństwo tak jakby

Pasja 3 miesiące temu

Jakoś tak mnie codzienność nakreśliła. Dziękuję i pozdrawaim

JAM JEST BÓG 3 miesiące temu

Jak dałeś zrobić z siebie psa to szczekaj resztę życia.

Szpilka 3 miesiące temu
'w oknie ten sam rys człowieka za oknem inny
idzie z oderwaną głową i prowadzi siebie
jak psa do życia do pracy
w romanse i na służbowe kolacje
ludzie obok jako murale przyczepione do chodnika
przemykają korpusami

to zapewnia im anonimowość'

Zajefajna ta strofoida, najbardziej do mnie przemawia ( • ᴗ - ) ✧
Pasja 3 miesiące temu
Dziękuję pięknie za zatrzymanie się przy tej strofie.

Pozdrawiam ciepło
Poncki 3 miesiące temu
Ogarnęła mnie przy czytaniu jakaś nostalgia.
To życie jest przecież po to żeby je brać.
Pasja 3 miesiące temu
Dzięki za nostalgię i za smakowanie życia. Dlatego młodość jest przystawką do dania głównego. Zatem bierzmy życia jak najwięcej.

Pozdrawiam serdecznie
Dekaos Dondi 3 miesiące temu
Pasja↔Coś jak wędrówka między tym, czym jesteśmy, kim byśmy chcieli i kim musimy. A z tyłu ścigają nas psy gończe, wyrzeźbione z czasu. Poza tym, dwojakość człowieka tu zawarta. Biała i czarna, lecz przeważnie szara. Czasami spełniamy marzenia, nie tej części nas, co trzeba. Całość, lecz szczególnie druga część, w sensie przekazu↔Pozdrawiam😊
Pasja 3 miesiące temu
Jak zwykle rozłupywanie na części człowieka w istnieniu. Szarość jest jakby przenośnią człowieka... szare komórki?

Miłego dnia
Literkowa Bitwa na Rymy™ 3 miesiące temu
Witamy w Bitwie! Dobrej zabawy ze słowem.

Literkowa
Literkowa Bitwa na Rymy™ 3 miesiące temu
Zaczynamy! Głosujemy! Zapraszam do wierszy na Głównej i do linków na Forum:
https://www.opowi.pl/forum/glosowanie-literkowa-bitwa-na-rymy-bez-w478/
Czytamy, komentujemy i głosujemy według zasady: 3 - 2 - 1 - plus uzasadniamy dlaczego?
Liczymy na aktywność w czytaniu prac innych Autorów i pozostawienie komentarza.

Głosujemy do 07 lutego /środa/ godz. 23.59

Literkowa
andrew24 3 miesiące temu
Codzienność nas zawsze znajduje.
Ciekawe spojrzenie.
Pozdrawiam serdecznie, 5*
Miłego dnia
Pasja 3 miesiące temu
Bardzo dziękuję za zajrzenie. Pozdrawiam
Kinka 3 miesiące temu
To trochę jak (nie)oglądanie świata przez (nie)rozmazane okno... (nie)widzę, (nie)myślę, (nie)żyję... ale czy to znaczy że mnie nie ma?
Pasja 3 miesiące temu
Dziękuję za zatrzymanie i ciekawe odczucie.

Pozdrawiam serdecznie
zsrrknight 3 miesiące temu
współczesne człowieczeństwo tak jakby
Pasja 3 miesiące temu
Jakoś tak mnie codzienność nakreśliła. Dziękuję i pozdrawaim
JAM JEST BÓG 3 miesiące temu
Jak dałeś zrobić z siebie psa to szczekaj resztę życia.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania