Poprzednie części: przebłyski... (letnie koncerty)

przebłyski... (metamorfoza)

metamorfoza

poczwarki w motyla jest

tkaniem jedwabiu

(...)

w białym kokonie

dwukilometrowa nić

otula życie

(...)

motyle i ćmy

płochość i niepokój mkną

obok zmierzchnicy

(...)

wodne jaskry

z bielą łabędzich piór tkają

boskość natury

(...)

nadbrzeżne trawy

słyszę ciche pluśnięcie

spłoszonej wydry

(...)

w ciszy nocy stuk

bóbr buduje żeremie

w głębi strumienia

Następne części: przebłyski...(wynurzenie dnia) przebłyski... (krótki dzień a ja) przebłyski... (pusta ulica)

Komentarze (6)

Sufjen 9 miesięcy temu
Porządnie napisane haiku. Aż można to poczuć. Pozdrawiam :)
Pasja 9 miesięcy temu
Dziękuję Sufjen za zajrzenie i zobaczenie w tych miniaturkach formę haiku Zakazanym dla mnie gatunku:))
Stare czaasy do których nie warto wracać.

Pozdrawiam i miłego dnia życzę
Łukaszenkow 9 miesięcy temu
Po wczorajszej wymianie zdań z Martyną, jesteś zdecydowanie płodniejsza xD
Łukaszenkow 9 miesięcy temu
Na pitolo M pisała o twojej chorobie, to przykre co ludzi spotyka czasem...
Dekaos Dondi 9 miesięcy temu
Pasjo↔Tradycyjne subiektywki me:)
1→Niczym tkanie delikatności. A jedwab jak motyl, też może powiewać na wietrze.
2→By kiedyś zostać przerwaną...
3→Żeby tylko nie kierunku fałszywego światła.
4→By w zwierciadle wodnym, podwoić obraz, otulony przemijaniem.
5→Trzeba być czujnym. Trawa trawie nie równa.
6→Czasem trzeba podgryźć naturę, by przetrwać.
Pozdrawiam😁:)
Pasja 9 miesięcy temu
Dzięki za rozbiór wersów. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania