Formy krótkie #31 TRZYNASTY […]

– Kurwa! Czy ty możesz się ode mnie odpierdolić? – zapytał wkurwiony.

– A czy ty możesz mnie chociaż raz posłuchać?! – warknęła.

– Jesteś tępą pizdą, tyle ci powiem. Wypierdalaj!

– A ty jebanym, sflaczałym kutasem! To moje mieszkanie, więc ty wypierdalaj!

Wkurwiony na cały świat wyszedł, trzaskając drzwiami. Wcisnął guzik przywołania windy. Czekał. Windy nie ma. – Pierdolić to! – pomyślał i zszedł trzynaście pięter schodami. Znalazł się na zalanej słońcem ulicy. Upał był nieznośny, a on jak na złość ubrał się w czarny garnitur. Przecznicę dalej, pot lał mu się po czole, a mijając trzecią można było go wyżymać. Otarł ręką czoło i przeklął pod nosem – Kurwa!

Trzynasty, piątek. Miał to być piękny dzień. Miało być inaczej. Kurwa inaczej! Wszystko się zjebało. Szlag wszystko trafił. Ta niewdzięczna pipa nie docenia go. To jasne. On się stara, zabiega o nią, dba o nią, spełnia każdą jej zachciankę. A jej mało. Zawsze jej kurwa mało! A to, że z pracy wrócił za późno, a to, że kwiaty w złym kolorze, a te kolczyki jakieś takie niewyględne. Restauracje też złe wybierał według niej. Kurwa! Co złego jest w sieciówkach? Nic! Nic kurwa! No czy ktoś narzekał na McDonald’s? Albo KFC? A Pizza Hut?! Fajne miejsca! A kolczyki, co z tego, że ze sklepu „tysiąc i jeden drobiazgów”, albo „wszystko za pięć zł”?

Kwiaty zawsze były dobre! I nikt mu nie powie, że było inaczej. Dzisiaj chciał się jej oświadczyć. Kupił pierścionek. Złoty. Ale z prawdziwego złota! Nie tombaku czy innego ścierwa. Kurwa, prawdziwe jebane złoto! Prawie tysiaka zapłacił! A ta […]

Garnitur niczym wyjęty z pralki i to bez wirowania ciążył na nim jak poczucie winy. Może jednak coś źle zrobił. Może ona nie jest taka zła. Przecież ją kocha, do jasnej cholery! Kocha i to najbardziej na świecie! Zadzwonił telefon.

– Gdzie jesteś chuju? – zapytała żartobliwie.

– A jak myślisz idiotko?

– A skąd mam kurwa wiedzieć!?

– To użyj tych swoich szarych komórek! Chyba że ich nie masz! (nie, nie kocha jej)

– Wracaj tu! Natychmiast! Chcę ten pierścionek!

– Po moim trupie ty […]

Biedak nie spojrzał na światła. Nie dane było mu dokończyć swojego, jakże barwnego i rzeczowego wywodu. Pierdolnęła go ciężarówka. I dobrze!