Życie to nie bajka, rozumiesz ?

Było gorące lato. Przy jednej z Hiszpańskich plaż parkuje samochód. Wysiadają z niego dwie dziewczyny. Rozesmiane biegną w kierunku wody. Po drodze ściągają z siebie ciuchy, kładąc je tuż przy brzegu. Chwilę później ich ciała zanurzają się w przyjemnie ciepłej wodzie. Obie cieszą się życiem, chwilami szczęścia. W pobliżu nie ma nikogo, plaża jest zupełnie pusta. Zmęczone wyglupami dziewczyny wychodzą na ciepły piasek.

Słońce chyli się ku zachodowi. Nastolatki zmierzają w kierunku samochodu. Teraz wystarczy, że zamelduja się w hotelu i mogą zacząć zabawę na całego. Jednak czeka je niemiła niespodzianka. Samochodu nie ma.

Dagmara i Weronika są przyjaciółkami od dawna. Od kilku lat marzyły o tym, żeby wyjechać do Hiszpanii. Jednak to wiąże się z nie małymi kosztami a z kasą u nich krucho. Na szczęście matka natura obdarzyła je wyjątkowymi urodami i dzięki licznym sesjom fotograficznym zarobiły na upragnione wakacje.

To miał być wspaniały tydzień. Tak myślały. Więc czemu najpierw pojechały na plaże zamiast do hotelu? I najważniejsze. Czemu do cholery zostawiły kluczyki w stacyjce ?

- Idiotko, jak mogłas nie wyciągnąć kluczykow?! - krzyczała Weronika na zalaną łzami Dagmare - przecież w samochodzie były wszystkie Nasze rzeczy, pieniądze...

- To Ty najpierw chciałas jechać na plażę! - Broniła się Daga.

Obie stoją w miejscu, w którym jeszcze niedawno znajdowało się ich auto. Co teraz?

- Nie becz, tylko pomyśl co zrobić - mówi Werka starając się zachować zimną krew, co w takich sytuacjach jest niełatwe.

- Chodźmy na policję - proponuje przyjaciółka przestając płakać.

- Czy Ty jesteś normalna ?! Przecież zwinęłysmy ten samochód z parkingu, nie pamiętasz?

Obie bezradnie ruszają przed siebie. Do głównej drogi mają jakieś 4 kilometry.

Po kilkunastu minutach milczenia, znów zaczynają się kłócić. Obwiniają się za to co się stało. Na początku nie zauważają nawet samochodu, który zatrzymał się obok nich. Reagują dopiero gdy słyszą gwizdy i słowa:

- Ale laski!

Przestały się kłócić i zauważyły trzech chłopaków siedzących w pięknym, sportowym aucie. Dziewczyny, skąpo ubrane zwracały na siebie uwagę.

- Chcecie się przejechac? - pyta chłopak siedzący od strony pasażera, wychylajac się lekko przez okno.

Pomyślały, że to dar Boży, że trafiły na tych chłopców. Och jak bardzo się myliły. Od razu wsiadły do samochodu, ciesząc się ze swojego szczęścia.

Podczas jazdy zapoznały się z Kamilem, Robertem i Oskarem. Opowiedziały im, co takiego je spotkało. Chłopcy nie byli zbyt zainteresowani tym, gdyż bardziej interesowało ich, co dziewczyny mają pod ubraniami. Jak to w takich sytuacjach bywa, zaproponowali swoim nowym koleżanką nocleg u siebie. Mieszkali w niedużym domu, w którym znajdzie się jeszcze miejsce dla dwóch osób. Przyjaciółki znów ucieszyly się ze swojego szczęścia. Na dodatek chłopcy byli przyprzystojni a to tylko zwiększało ich radość.

Po trzydziestu minutach dojechali na miejsce. Kierowca - Kamil, bez słowa udał się do mieszkania i zamknął się w pokoju. Robert i Oskar wprowadzili koleżanki do środka i dali swoje rzeczy a raczej koszulki na przebranie. Gdy dziewczyny pobiegły do łazienki, oni wyjęli zmrozona wódkę z lodówki, jakieś napoje, chipsy, paluszki... Jednym słowem: impreza.

Przyjaciółki weszły do pokoju w koszulkach ledwo zakrywających im tylki. Gdy zobaczyły "prowiant" na stole, uśmiechy im się poszerzyły. Mimo, że były młode - obie osiemnaście lat, to temat alkoholu, papierosów i innych używek nie był im obcy.

Oskar włączył muzykę - na początek kawałek BBX - makng luv a Robert rozlewał wódkę do kieliszków. Wszyscy wypili po jednym i od razu po drugim. Dziewczyny podzieliły się chłopakami. Daga wzięła Oskara a Werka Roberta. Zaczęli tańczyć. Z czasem gdy ilość wypitego alkoholu się zwiększała, ich zachowanie, ruchy stawały się coraz bardziej odważne. W pewnym momencie Robert zaprowadził Weronikę do swojego pokoju. Tam od razu zabrał się do "roboty". Szybko zdjął z niej koszulke - jedyne co miała na sobie, po czym ściągnął swoje ubrania. Bez zbędnych gierek zaspokoił swoje pragnienie.

W tym samym momencie w pokoju obok, Oskar pieścił ciało Dagi.

- Oskar, kooasz mniee? - zapytała dziewczyna lekko sepleniac.

- Kocham Cię, kocham - odpowiedział i zaczął całować jej usta.

Dagmara odwzajemniła pocałunek z namietnoscia , po czym jeknela z roskoszy gdy chłopak w nią wchodził.

I tak w tym samym czasie, cztery osoby czuły jakby dotykały nieba. Można by rzec " Młodzi, piękni, zakochani" i pijani. To trzeba dodać.

Następnego dnia wszyscy obudzili się na niezłym kacu, lecz to wcale nie zmieniało tego, że czuli się szczęśliwi.

Oskar z Robertem przez kolejne dni starali się przychylić nieba swoim dziewczynom. Tak dziewczynom. Byli ze sobą, mimo że znali się kilka dni. Przyjaciółki dostały od nich nowe ubrania, kosmetyki i co jeszcze tylko chciały. W tamtym momencie cieszyły się, że ich rzeczy zginęły bo w przeciwnym razie, nie poznały by chłopaków. Czuły, że ich życie zaczyna się układać. Wyjeżdżając z Polski zostawiły za sobą masę problemów. Z rodzinami, szkołą i znajomymi.

Chłopcy zaproponowali żeby zostały w Hiszpanii a Oni zaopiekują się nimi. Podekscytowane nastolatki od razu się zgodziły. Z resztą, nie miały przecież nic do stracenia. Chyba, że w gre wchodzi ich własne życie.

Piątego dnia, gdy dziewczyny opalaly się na leżakach przed domem, Kamil wrócił do domu zastając kolegów przed komputerem. Wyłączy go i powiedział:

- Są nowe.

Robert z Oskarem spojrzeli po sobie z uśmiechem, po czym pierwszy powiedział:

- Czyli co? Koniec pięknej bajki? Szkoda, nawet mi się podobało - wszyscy trzej wybuchneli śmiechem - no to zaczynamy przedstawienie - dodał zacierając ręce.

Robek z Oskarem wyszli z domu i ruszyli w kierunku dziewczyn. Podeszli cicho i znienacka zaslonili im oczy czarnymi opaskami. Przyjaciółki zaczęły się śmiać, myśląc, że to jakaś zabawa. Chłopcy wzięli je na ręce i zanieśli do jednego z pokoi, w którym żadna z nich jeszcze nie była. Gdy obie zostały położone na łóżkach, zaczęto je przywiązywać do nich. Wtedy Daga krzyknęła:

- Będzie na ostro? Uwielbiam to! - po tym obie wybuchnely śmiechem.

- Oj będzie na ostro - powiedział Kamil, który stał w drzwiach i spokojnie przyglądał się wszystkiemu - sorry dziewczyny ale Wasza bajka właśnie dobiega końca.

Na chwilę zapadła cisza, którą przerwała Werka nieco przestraszonym głosem.

- EJ chłopaki, co Wy chcecie zrobić? - wtedy dostała pierwszy cios - batem.

Zaraz potem Daga usłyszała świst nad sobą i na jej ciele pojawiły się pierwsze ślady.

Oskar z Robertem zaczęli coraz mocniej i szybciej kaleczyc swoje "ukochane".

Obie płakały i krzyczały błagając o litość. Jednak jej nie dostały. Gdy ich ciała krwawily już dostatecznie mocno a z bólu nie miały sił krzyczeć, Kamil odezwał się:

- Dobra chłopaki, było fajnie ale mam ich już dość. Odsuncie się.

Tamci dwaj odeszli na bok a Kamil podszedł najpierw do łóżka Dagi, która wiedziała co się z nią stanie. Zdarzyła jeszcze powiedzieć " nie błagam" gdy chłopak przystawił zimny pistolet do jej czoła i zakończył mękę dziewczyny. Szybkim ruchem odwrócił się do łóżka Weroniki, którą spotkał ten sam los.

- Posprzatajcie tu. Niedługo będą nowe - rzucił Kamil patrząc z obrzydzeniem na martwe ciała Dagmary i Werki, po czym wyszedł z pokoju.