Wiersze <*> яᴏᴢɗяᴏżє
––//––
mała dziewczynko
coś ty zrobiła
przecież tak bardzo kochałaś lalkę
dlaczego nie płaczesz i nie rozpaczasz
przecież twe serce żalem rozdarte
nagle umarła
więc pomyślałam
kochaną lalkę złożę w ofierze
mam taką nadzieję chce w to wierzyć
że dzięki temu ona jest w niebie
no tak rozumiem
a jeśli to bajka
przecież tak bardzo to wszystko zmienia
książeczka skończona czas zamykać
a teraz już tylko ciemna ziemia
bajka nie bajka
ja nadal wierzę
możliwe że wielu tak dziwnie mi powie
ale wiesz...
chce mieć pewność
że zrobiłam wszystko co mogłam
gdy będę stać przy mamy grobie
*
wiem że innym ludziom
też…
nie zawsze pięknie
dlatego choć czasem
tak bardzo mi smutno
to się chociaż do was uśmiechnę:)
Komentarze (6)
"nagle umarła
więc pomyślałam
kochaną lalkę złożę w ofierze
mam taką nadzieję chce w to wierzyć
że dzięki temu ona jest w niebie"
Kiedyś się z tego śmiałem, ale już nie...
"to się chociaż do was uśmiechnę:)"
odpowiedź : "ja zaś odśmiecham zmieniony".
Pozdrawiam.
?
Tak mi się skojarzyło, jakby tamto było obserwacją z zewnątrz, a tu myśli tej samej dziewczynki.
Wzięło Cię na bajkowe wiersze. Tutaj niby dziecięce zachowanie z lalką, ale jednocześnie chyba najbardziej dojrzałe z możliwych. Zrobiła co mogła, oddając ukochaną lalę ukochanej mamie, teraz żadna z nich nie będzie samotna. Pozostaje tylko przeżywać swój smutek, wciąż uśmiechając się do świata, który tak skrzywdził.
Jednocześnie ładnie pokazujesz, że nigdy nie wiemy co ktoś przeżywa. Może wydawać się, że nic go nie rusza, a tymczasem trzyma się ostatkiem sił naprędce wybudowanej fasady.
Masz racje. Było coś o dziewczynce na pogrzebie. Pozdrawiam:)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania