Wiersze <*> Ɓíɑłɑ  Ƥɾօśҍɑ  Ȥմzí

                ––//––

mała Zuzia znów wnerwiona

kiedy wreszcie spadnie śnieg

ale przecież jak ma padać

skoro w grudniu ciepło jest

podejmuje wnet decyzje

tam na rynku jest stajenka

Jezuskowi powiem głośno

brakiem śniegu dzieci nękasz

stoi sroga nóżką tupie

a tam w żłobie jest Dziecina

rzecze przeto całkiem groźnie

lepiej ze mną nie zaczynaj

oj przepraszam za te słowa

jesteś Bóg nie bity w ciemię

to dla ciebie żaden problem

spełnić proste me życzenie

ja normalnie słów już nie mam

przecież umiesz cuda wszelkie

proszę spraw ty jak najszybciej

by sypnęło śniegiem pięknie

jak tu stoję to przyrzekam

nie skorzystam z tego nigdy

ale w zamian znowu proszę

daj ty radość dzieciom innym

*

lecz niestety choć to smutne

mała Zuzia wnet umarła

chociaż dla niej tak naprawdę

rozpacz przecież była żadna

jestem w niebie tu wysoko

obiecało mi Dzieciątko

spełni dzisiaj moją prośbę

będzie śnieżek będzie słonko

*

idą dzieci już za trumną

a karawan śnieżki zbiera

właśnie dzisiaj posypało

biały puch szybuje z nieba

ale także wielu innych

wszyscy ci co ją poznali

chociaż dla niektórych osób

jakby świat się dziś zawalił

*

drzewa białe i srebrzyste

dzieci stoją tam na górze

i zjeżdżają na saneczkach

wspominając czasem Zuzię

dᵉᵏᵃᵒˢ ᵈᵒᶰᵈᶤ