Poprzednie części: Drabble #2 – Reinkarnacja

Drabble # 26 – Na krawędzi

Twój płacz wwierca się we mnie, pozbawia snu, spokoju i przede wszystkim radości życia. Próbowałam wszystkiego. Uwierz mi, wszystkiego, ale ciebie nic nie zadowala. Była ciepła kąpiel, masaż, kropelki, kołysanie, śpiewanie… Mam dość! Jeszcze jedna nieprzespana noc i przysięgam, że ktoś ucierpi!!! Po co mi to było? Był w domu spokój, zanim się pojawiłeś, miałam czas na czytanie książek, piłam mocną kawę z rana, a teraz? Co mam teraz?

Ciii… Ty mała zarazo. Zamknij się! Zamknij! Proszę, przestań płakać! Bo nie wytrzymam!

O! Uśmiechasz się? Ty się uśmiechasz? Jak pięknie… Mój najsłodszy, kochany… Pobujać jeszcze? Pewnie, będziemy bujać, Moja Radości!

Następne części: Drabble # 27 – Droga Drabble # 28 – Porachunki Drabble # 29 – Gdy przyjdzie czas

Komentarze (25)

Pasja 01.05.2019

Dzień dobry
Bardzo zmyślny urywek z tej jedynej parokilogramowej miłości. Ten cud narodzin i krzyk w kolebce jest niepowtarzalny.
Pozdrawiam ciepło

Justyska 01.05.2019

Witaj Pasjo, tak niepowtarzalny, masz rację:))
Dziękuję i pozdrawiam!

Freya 01.05.2019

No wiem... chyba przedwczoraj w markecie, w kolejce była przede mną taka para z dzieckiem. Chłopiec (tak ze dwa lata) czyli na nogach i teges.... wrzeszczał niesamowicie i bił matkę po brzuchu – naprawdę ciężko było to wytrzymać – mówię o sobie& ludziach.
Oni spokojni – jakby normal. I tak ciągle... w końcu ojciec wziął go na siebie i dzieciak stał się spokojniejszy...
Eee... wiesz mniej więcej co kaman (taka próba dziecięcej dominacji, aby coś...), ale nie rzucał się na posadzkę, spryciarz...
Potem jak wychodziłem, to przyjrzałem się uważniej, dziewczyna była ciąży: kurde trzeba mieć siłę, żeby to zrozumieć ;)))

Justyska 01.05.2019

Witaj Freya, kiedy przychodzi bunt dwulatka, tylko spokój może uratować rodzica. Nie martw się, Ty też taki byłeś:)))
Pozdrawiam i dzięki za wizytę!

Ritha 04.05.2019

"wrzeszczał niesamowicie i bił matkę po brzuchu" - to są skutki bezstresowego wychowywanie, pół biedy, że matkę, za kilkadziesiąt lat Bóg jeden wie kogo będzie prał, to są skutki zbyt bezstresowego wychowania w dzisiejszych czasach, dziecko nie ma szacunku

"Nie martw się, Ty też taki byłeś:)))" - Ja np. taka nie byłam, miałam respect do rodziców, choc nikt na mnie ręki nie podnosił, ale wystarczył ostrzejszy ton i szacunek był. A teraz - pogłaskać, pochwalić, a za parę lat strach bedzie na ulicę wyjść. Sorry za wtręt ale widzę takie sceny nagminnie.

Ritha 04.05.2019

Powtórzyłam zwrot, ups, za dużo drabbli naraz zdaje się ;)

Justyska 05.05.2019

Ritha jeśli ten chłopczyk z opowieści Freya miał dwa lata, to nic nie pomoże. To etap przez który przechodzi każdy, ty też:) Jeden lżej drugi bardziej intensywnie, ale mogę się założyć, każdy z nas ma na koncie aferę w sklepie. Też nie popieram wychowania bezstresowego, ale dwa latka to dwa latka. O szacunku dwulatki raczej mało wiedzą:)

Ritha 05.05.2019

Justyska aaa, dwa latka to moze i tak. Ja widzę takie dzieci w przeróżnym wieku.

jesień2018 01.05.2019

Ha, pierwsze drabble, o których już na początku wiedziałam, jak się skończą! :) Wiesz, zgrzytnęło mi: pozbawia mnie radości życia - bo to chyba nieprawda? Napisałabym: Nie mogę spać, nie mogę usiąść, nie mogę myśleć (nie liczyłam wyrazów, ale w tym stylu). Fajne drabble. Pozdrowienia!

Justyska 01.05.2019

Hejka jesień, powiem szczerze, że po raz pierwszy w tym wyzwaniu nie miałam kompletnie pomysłu i pisałam na szybko gdy moim chłopcy (2 i 6) kłócili się o klocki... więc rozumiesz haha. A co do Twojej uwagi to się jej spodziewałam, ale mimo to zostawiłam, bo w nerwach różne głupoty się myśli... dlatego na końcu jest "moja radości".
Pozdrawiam i dziękuję za wizytę!

Maurycy Lesniewski 01.05.2019

Ta dwoistość miłości i poświęcenia dla dziecka nawet kosztem własnych cierpień i wyrzeczeń. I jeśli na końcu jesteśmy przekonani, że warto to, to właśnie jest matczyna(rodzicielska) miłość.

Justyska 01.05.2019

Pięknie powiedziane Maurycy:) Dzięki i pozdrawiam!

Dekaos Dondi 01.05.2019

Justysko→ No tak. Niby wnerwia itp... ale swym dzieckowym uśmiechem, zmywa wszelką złość, gdyż prawdziwa miłość, może się wściec, jak każdy, bo wszak jest tylko człowiekiem... ale jeno na chwilę. Pozdrawiam * * * * *

Justyska 01.05.2019

Jeno na chwilę DD:)) Podziękowania i pozdrowienia ślę!

Adam T 01.05.2019

A teraz nie wiadom, co pić z rana, czy kawę po kilkukrotnym nocnym budzeniu, tuleniu, pojeniu, kołysniu; czy wiaderko melisy...
Parę miejsc przecinkowo bym ogarnął, tu: "uwierz mi[,] wszystkiego", bo uwierz mi to wtrącenie.
Poza tym - fajnie :)
Pozdrawiam.

Justyska 01.05.2019

Witaj Adam juz sie wyprułam chyba z pomyslow, tu pisane trochę z braku laku, ale jak sie podoba to fajnie. Przecinki ogarne przy komputerze.
Dzieki i pozdrawiam!

yanko wojownik 01.05.2019

"piłam mocną" zamiast kawy, dodajemy coś innego i po wypiciu się uspokajamy i jesteśmy mili dla wszystkich a tym bardziej dla niego i jeszcze się cieszymy wskutek - no teoretycznie - raz albo dwa można spróbować jeśli mamy silną wolę i nie zechcemy po raz trzeci - trzy-setny - trzy setki.... - znaczy mocne w smaku.

Justyska 02.05.2019

taa yano, to by pewnie wyszło wszystkim na zdrowie:))

Anonim 01.05.2019

Balansowanie na krawędzi. Mawiają, że miłość jest tak blisko od nienawiści i odwrotnie. I jest w tym dużo prawdy, bo to trudne, ciężkie sytuacje są spoiwem czy to przyjaźni, czy miłości. I umiejętność akceptacji tych trudnych jest kluczem do długości związku. Myślę sobie, że dzieci "łatwe w obejściu" są często mniej kochane niż te trudne. Tak jak było powiedziane w Biblii: powrót syna marnotrawnego jest powodem do uczty w odróżnieniu od stałości drugiego syna.
Zwróciłbym uwagę na interpunkcję. Oprócz tego, co zauważył Adam T, ja widzę jeszcze jeden brak przecinka - przed "moja radości", bo to wołacz. I jeszcze za dużo wg mnie wielokropków.

Pozdrawiam.

Justyska 02.05.2019

Witaj Antoni, dziękuję za podzielenie się przemyśleniami. Może lubimy trudności?
Dziękuję za poprawki, uwzględnione:)
Pozdrawiam o poranku!

Ritha 04.05.2019

Creepy. Serio. To rozchwianie umysłowe, brr

Justyska 05.05.2019

Bywa, jak mój młodszy dostał alergii na gluten i w wieku 7 miesięcy płakał tygodniami non stop, to można zwariować. Pomylić dni i wszystko inne.

Canulas 05.05.2019

Jezu, jak bardzo się bałem, że ten tekst będzie się kończył jakąś bzdurą "heheszkową" puentą. Już nawet układałem we łbie tekst, że jakoś nie pasuje do reszty i w ogóle... Ba szczęście nie. W sumie to się przyznam, że tak pędziłem, chcąc poznać puentę, że prawie nic nie pamiętam :(
Przepraszam.

Justyska 05.05.2019

Haha dobre. Nic straconego :)

Canulas 05.05.2019

Justyska, naprawdę się bałem. Miałem przeczucie, ale no... na szczęście nie

Pasja 01.05.2019
Dzień dobry
Bardzo zmyślny urywek z tej jedynej parokilogramowej miłości. Ten cud narodzin i krzyk w kolebce jest niepowtarzalny.
Pozdrawiam ciepło
Justyska 01.05.2019
Witaj Pasjo, tak niepowtarzalny, masz rację:))
Dziękuję i pozdrawiam!
Freya 01.05.2019
No wiem... chyba przedwczoraj w markecie, w kolejce była przede mną taka para z dzieckiem. Chłopiec (tak ze dwa lata) czyli na nogach i teges.... wrzeszczał niesamowicie i bił matkę po brzuchu – naprawdę ciężko było to wytrzymać – mówię o sobie& ludziach.
Oni spokojni – jakby normal. I tak ciągle... w końcu ojciec wziął go na siebie i dzieciak stał się spokojniejszy...
Eee... wiesz mniej więcej co kaman (taka próba dziecięcej dominacji, aby coś...), ale nie rzucał się na posadzkę, spryciarz...
Potem jak wychodziłem, to przyjrzałem się uważniej, dziewczyna była ciąży: kurde trzeba mieć siłę, żeby to zrozumieć ;)))
Justyska 01.05.2019
Witaj Freya, kiedy przychodzi bunt dwulatka, tylko spokój może uratować rodzica. Nie martw się, Ty też taki byłeś:)))
Pozdrawiam i dzięki za wizytę!
Ritha 04.05.2019
"wrzeszczał niesamowicie i bił matkę po brzuchu" - to są skutki bezstresowego wychowywanie, pół biedy, że matkę, za kilkadziesiąt lat Bóg jeden wie kogo będzie prał, to są skutki zbyt bezstresowego wychowania w dzisiejszych czasach, dziecko nie ma szacunku

"Nie martw się, Ty też taki byłeś:)))" - Ja np. taka nie byłam, miałam respect do rodziców, choc nikt na mnie ręki nie podnosił, ale wystarczył ostrzejszy ton i szacunek był. A teraz - pogłaskać, pochwalić, a za parę lat strach bedzie na ulicę wyjść. Sorry za wtręt ale widzę takie sceny nagminnie.
Ritha 04.05.2019
Powtórzyłam zwrot, ups, za dużo drabbli naraz zdaje się ;)
Justyska 05.05.2019
Ritha jeśli ten chłopczyk z opowieści Freya miał dwa lata, to nic nie pomoże. To etap przez który przechodzi każdy, ty też:) Jeden lżej drugi bardziej intensywnie, ale mogę się założyć, każdy z nas ma na koncie aferę w sklepie. Też nie popieram wychowania bezstresowego, ale dwa latka to dwa latka. O szacunku dwulatki raczej mało wiedzą:)
Ritha 05.05.2019
Justyska aaa, dwa latka to moze i tak. Ja widzę takie dzieci w przeróżnym wieku.
jesień2018 01.05.2019
Ha, pierwsze drabble, o których już na początku wiedziałam, jak się skończą! :) Wiesz, zgrzytnęło mi: pozbawia mnie radości życia - bo to chyba nieprawda? Napisałabym: Nie mogę spać, nie mogę usiąść, nie mogę myśleć (nie liczyłam wyrazów, ale w tym stylu). Fajne drabble. Pozdrowienia!
Justyska 01.05.2019
Hejka jesień, powiem szczerze, że po raz pierwszy w tym wyzwaniu nie miałam kompletnie pomysłu i pisałam na szybko gdy moim chłopcy (2 i 6) kłócili się o klocki... więc rozumiesz haha. A co do Twojej uwagi to się jej spodziewałam, ale mimo to zostawiłam, bo w nerwach różne głupoty się myśli... dlatego na końcu jest "moja radości".
Pozdrawiam i dziękuję za wizytę!
Maurycy Lesniewski 01.05.2019
Ta dwoistość miłości i poświęcenia dla dziecka nawet kosztem własnych cierpień i wyrzeczeń. I jeśli na końcu jesteśmy przekonani, że warto to, to właśnie jest matczyna(rodzicielska) miłość.
Justyska 01.05.2019
Pięknie powiedziane Maurycy:) Dzięki i pozdrawiam!
Dekaos Dondi 01.05.2019
Justysko→ No tak. Niby wnerwia itp... ale swym dzieckowym uśmiechem, zmywa wszelką złość, gdyż prawdziwa miłość, może się wściec, jak każdy, bo wszak jest tylko człowiekiem... ale jeno na chwilę. Pozdrawiam * * * * *
Justyska 01.05.2019
Jeno na chwilę DD:)) Podziękowania i pozdrowienia ślę!
Adam T 01.05.2019
A teraz nie wiadom, co pić z rana, czy kawę po kilkukrotnym nocnym budzeniu, tuleniu, pojeniu, kołysniu; czy wiaderko melisy...
Parę miejsc przecinkowo bym ogarnął, tu: "uwierz mi[,] wszystkiego", bo uwierz mi to wtrącenie.
Poza tym - fajnie :)
Pozdrawiam.
Justyska 01.05.2019
Witaj Adam juz sie wyprułam chyba z pomyslow, tu pisane trochę z braku laku, ale jak sie podoba to fajnie. Przecinki ogarne przy komputerze.
Dzieki i pozdrawiam!
yanko wojownik 01.05.2019
"piłam mocną" zamiast kawy, dodajemy coś innego i po wypiciu się uspokajamy i jesteśmy mili dla wszystkich a tym bardziej dla niego i jeszcze się cieszymy wskutek - no teoretycznie - raz albo dwa można spróbować jeśli mamy silną wolę i nie zechcemy po raz trzeci - trzy-setny - trzy setki.... - znaczy mocne w smaku.
Justyska 02.05.2019
taa yano, to by pewnie wyszło wszystkim na zdrowie:))
Anonim 01.05.2019
Balansowanie na krawędzi. Mawiają, że miłość jest tak blisko od nienawiści i odwrotnie. I jest w tym dużo prawdy, bo to trudne, ciężkie sytuacje są spoiwem czy to przyjaźni, czy miłości. I umiejętność akceptacji tych trudnych jest kluczem do długości związku. Myślę sobie, że dzieci "łatwe w obejściu" są często mniej kochane niż te trudne. Tak jak było powiedziane w Biblii: powrót syna marnotrawnego jest powodem do uczty w odróżnieniu od stałości drugiego syna.
Zwróciłbym uwagę na interpunkcję. Oprócz tego, co zauważył Adam T, ja widzę jeszcze jeden brak przecinka - przed "moja radości", bo to wołacz. I jeszcze za dużo wg mnie wielokropków.

Pozdrawiam.
Justyska 02.05.2019
Witaj Antoni, dziękuję za podzielenie się przemyśleniami. Może lubimy trudności?
Dziękuję za poprawki, uwzględnione:)
Pozdrawiam o poranku!
Ritha 04.05.2019
Creepy. Serio. To rozchwianie umysłowe, brr
Justyska 05.05.2019
Bywa, jak mój młodszy dostał alergii na gluten i w wieku 7 miesięcy płakał tygodniami non stop, to można zwariować. Pomylić dni i wszystko inne.
Canulas 05.05.2019
Jezu, jak bardzo się bałem, że ten tekst będzie się kończył jakąś bzdurą "heheszkową" puentą. Już nawet układałem we łbie tekst, że jakoś nie pasuje do reszty i w ogóle... Ba szczęście nie. W sumie to się przyznam, że tak pędziłem, chcąc poznać puentę, że prawie nic nie pamiętam :(
Przepraszam.
Justyska 05.05.2019
Haha dobre. Nic straconego :)
Canulas 05.05.2019
Justyska, naprawdę się bałem. Miałem przeczucie, ale no... na szczęście nie

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania