Pokaż listęUkryj listę

Wiiieeersz <*> Dylemat Nasionka

spójrz

czy widzisz te rajskie ogrody

tam jabłonka kwiatów ozdobą

 

a w zaciemnionym rdzawym krysztale

małe nasionko śni przebudzeniem

by zakwitnąć porzeczką czerwoną

   

w lśnieniu włókien chusteczki białej

niebo jest nisko prawie przy ziemi

wyrastasz dotykasz 

lecz znowu więdniesz

 

gdy pęd wzrastania

dławi tożsamość

co posiadałeś

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (8)

  • kikimora 7 miesięcy temu
    Piękna poezja z kluczem. Gratuluję.
  • Dekaos Dondi 7 miesięcy temu
    Kikimora↔Dzięki:)↔Ano zapewne jakiś "klucz" jest:)↔Pozdrawiam😃:)
  • Poncki 7 miesięcy temu
    Oczekiwania vs. rzeczywistość.
    To faktycznie potrafi zdemotywować.
    Zdławić tożsamość.
    Pozdrawiam😃
  • Dekaos Dondi 7 miesięcy temu
    Poncki↔Dzięki:)↔Potrafi, chociaż sądzę, że nie zawsze musi:)↔Pozdrawiam😃:)
  • Poncki 7 miesięcy temu
    Dekaos Dondi wszystko od nas zależy tak na prawdę ::)
  • Dekaos Dondi 7 miesięcy temu
    Poncki↔Słusznie prawisz. Aczkolwiek, czasami jednak nie wszystko:)↔Pozdrawiam😀:)
  • dorotti 7 miesięcy temu
    Pięknie napisany wiersz o wzrastaniu, etapie który wydaje się nie mieć końca.
    Etap przebudzenia, wzrostu nie oznacza jednak że już tak będzie zawsze i nie trzeba jeszcze nad czymś popracować. Moment w którym człowiek więdnie może też oznaczać że jest jeszcze coś co nie do końca się przerobiło.
    Zmierzenie się ze swoim ego bywa największym wezwaniem.
  • Dekaos Dondi 7 miesięcy temu
    Dorotti↔Dzięki Ci, za takie właśnie spostrzeżenia w komentarzu:)↔Pozdrawiam😀:)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania