Wiiieeersz *** Kłosanka

Tekst powtórkowy, trochę na przekór jesieni

słoneczko ciepło do żniw zachęca

gdyby ktoś nagle

nie

zapamiętał

pani kłosanka w warkocz spleciona

dziwnie wciąż smutna

aż pragnie

skonać

drga wciąż na wietrze zwiewnie rozpacza

marzy by włożyć

suknię

z modraka

a kwiatek w dole za nisko całkiem

nawet on nie wie

że ma

wybrankę

nie płacz kochana to jest ważniejsze

tutaj na polu

zbiorą was

pięknie

turkocą żeńcy tam i z powrotem

zetną kłosanki

nabrzmiałe

złote

w każdej biel mąki radośnie śpiewa

matką ty będziesz

początków

chleba