Poprzednie częściWiiieeersz <*> Smutny sad
Pokaż listęUkryj listę

Wiiieeersz <*> Mgielna Zatoka

całun nad poranną łąką

niewielką zatoczką

na pajęczynie z kropel rosy

czeka o brzasku cierpliwie

aż zaistnieją by wskazać  drogę

 

najpierw jedna

później następna widoczna

 

zwrócone ku niebu przestały trzymać ziemię

wierzą że odkleją dłonie od ziemskich spraw

 

nie mogą już naprawić zepsuć przebaczyć

teraz wszystko zależy od niewiadomej

 

dotyka każdej

zamienia w błękitną poświatę

ostatnie brakujące części

szybują do przeznaczenia

 

skrzyżowane smugi mgieł chłoną cienie

 

od kiedy krzyk pokochał ciszę

tylko szepty można usłyszeć

Średnia ocena: 4.4  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (12)

  • Bettina dwa lata temu
    To jest przyklad petmanentnej jalowej bezmyslnosci.
  • Dekaos Dondi dwa lata temu
    Bettina↔Dzięki za informacje::)↔Pozdrawiam🤠
  • Bettina dwa lata temu
    Dekaos Dondi
    Zenza juz Vi wyjasnil
  • Bettina dwa lata temu
    * bez
  • Bettina dwa lata temu
    Czyli jest świeza bezmyslnosc I stara.
  • AriaSan dwa lata temu
    Dobre.
    Nostalgiczne :)
  • Dekaos Dondi dwa lata temu
    AriaSan↔Dzięki:)↔No niby tak rzec można:)↔Pozdrawiam🤠
  • Bettina dwa lata temu
    Ile czasu potrzebujesz, zeby Cos powiedziec?
  • zsrrknight dwa lata temu
    super
  • Dekaos Dondi dwa lata temu
    Zsrrknight↔Dzięki:)↔Nie przeczę, skoro tak:)↔Pozdrawiam🤠
  • Piotrek P. 1988 dwa lata temu
    Utwór klimatyczny od samego tytułu. Jest tu obecny unikalny, oryginalny nastrój 🕸 ☁️

    5, pozdrawiam 🕷
  • Dekaos Dondi dwa lata temu
    Piotrek P.1988↔Dzięki za "unikalny":)↔Pozdrawiam:)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania