Wiiieeersz <*> Wojna Srojnia

Tekst z 2017

wojna wojna wojna srojna

tak mawiała moja babcia

wróg przebrzydły jak karaluch

oj przywalić jemu z kapcia

jeszcze rusza się psiajucha

tak błagalnie patrzy na mnie

nie uśmiercę jego ducha

ale ciało skończy marnie

ktoś tam słyszy mowę z nieba

siedemdziesiąt siedem wybacz

wróg mi urwał co nie trzeba

wielki stwórco naigrywasz

jaskiniowiec kamień łupie

dla wigoru je korzonki

trochę wroga pływa w zupie

oraz inne jego członki

płacze smutny karabinek

zatroskany wojną rzewnie

ja armaty mały synek

nie zabiją mną tak chętnie

rzecze matka z lufą długą

łzę ociera z magazynku

zło dla ludzi także sługą

tak to jest mój mały synku

wodorowa gdzieś na łące

leży cicho i spokojnie

może ockną się pierdolce

nie zatańczę ja w tej wojnie

mały nożyk pełen trwogi

dynda biedny wnet zapłacze

ciachną żyłę mną u nogi

krew wytryśnie i zachlapie

ciężarówka ledwo żyje

co mam zrobić dzisiaj biedna

tylu ludzi znów zabiję

choć nie jestem taka wredna

już kostucha popatruje

nieuchronne snując plany

małe dziecko bez wyglądu

krwawy brzuszek rozbryzgany

ojciec szuka swego syna

lub co z niego pozostało

świat bez śmierci syn zaczyna

niepotrzebne mu te ciało