Wiiieeersz <*> Konfitury

znad pachnących konfitur z jabłek wiśni i czereśni

wiatr psotnik smak podbiera w niebo gdzieś go niesie

dziurkę klucza białym gęsiom zapachem nuci pieści

pierzaste chmurki białe na błękitnej pościeli

proszą słońce gwiazdę matkę by tajemnic użyczyła

tworząc witraż migoczący z czasu i przestrzeni

czarna dziura w galaktyce w zabójczej drga potrzebie

pragnąc ciało wciąż rozrastać nieustannie światy chłonie

kusząc podle i przebiegle horyzontu zdarzeń śpiewem

aż się struny naprężają widząc podłość tak pokrętną

supernowa już z pulsarem szepce coś czasoprzestrzeni

z duchem punktu co pomoże zrobią w dziurze dziurę wielką

dziadek wszechświat fajkę pali do cybucha kładzie gwiazdy

aż mgławica wśród spiralnych galaktycznych ramion błądzi

nie wnerwiajcie jego brzuszka ty choć czasie bądź poważny

mało mamy tam kłopotów gdzieś w zaułku drogi mlecznej

wierci się przy słońcu ziemia głaz nieduży gdzie zdążamy

wszak na smaku jej poprawę nie możemy czekać wiecznie