Wiiieeersz <*> Kwiaty Radości

Tekst powtórkowy

wierzbo płacząca na skraju łąki

podłużne łezki ronisz zielone

może niebawem sens twoich pragnień

ujrzy co los twój zgotował tobie

tam gdzieś w oddali smukłe topole

ożywczy strumień wsiąka do ziemi

dalej horyzont a nad nim słońce

obojętnością tarczę czerwieni

tak obce jemu to zatroskanie

że aż natura zmienna kapryśna

piorun uderza zostaje z ciebie

spalona ziemia gorące zgliszcza

przychodzi człowiek zimny zmarznięty

i jakby usiadł blisko ogniska

nie zamarzł przeżył lecz ty spłonęłaś

straciłaś życie on wiele zyskał

lecz dusza drzewa w ciszy szybuje

ocalić mogła sens w niej zagościł

los zdecydował żeby w jej wnętrzu

zakwitła łąka kwiatów radości

teraz w tym miejscu droga przebiega

gdzie samochody szybko jadące

a trochę z dala gdzieś na uboczu

samotny pomnik wierzby płaczącej