Poprzednie częściWiiieeersz <*> Smutny sad
Pokaż listęUkryj listę

Wiiieeersz <*> Zamglony Horyzont

powstrzymać falę na morza brzegu

znowu spieniona

uderza w ziemię

pośród pomocnych ptasząt zaśpiewu

oczyścić piasek

świtania lśnieniem

 

wiele ziarenek sklejonych łzami

promykiem z nieba

suszyć próbować

a jednak trudno umysł omamić

nie wystarczają

już tylko słowa

 

krwawa jutrzenka plugawi niebo

choć łzy błękitne

płyną wciąż same

o świcie może mniej będzie tego

serce odpuści

bez pulsu w kamień

 

samotne ślady na plaży słońce

w bezruchu cienie

to dla nich koniec

lecz chwile blasku na horyzoncie

lśnią tam znów światła

chociaż zamglone

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

    Napisz komentarz

    Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania