Poprzednie części: Drabble #2 – Reinkarnacja
Drabble # 22 – Klepsydra
Pewien poeta zakupił klepsydrę. Stawiając ją na biurku, zauważył, że w górnej części na piasku stoi domek. Zaczął lustrować budowlę, gdy nagle zza drzwi wyłoniła się postać drobnej kobiety. Spojrzeli sobie głęboko w oczy. Ona spuściła wzrok i oblała się rumieńcem, on delikatnie pogładził zimne szkło. Od tego dnia towarzyszyła mu przy pracy, uśmiechała się, doradzała gestem, a on pisał i odpowiadał jedynie spojrzeniem. Zapomnieli o ziarenkach usypujących się spod jej nóg, aż do dnia, kiedy zostało ich zaledwie kilka. Ona stała pogodzona z losem, on wpadł w panikę. Rozbił klepsydrę. Nie znalazł jednak nic prócz piasku i odłamków szkła.
Komentarze (37)
Podtrzymuję tezę o przypowieściach.
Dobrze, że tu jesteś, tworzysz i pokazujesz to nam.
Pozdrawiaki :)
Znowu świetna robota!
Interpretacji może być więcej.
Szkoda, że nie jesteś starsza < :~)..było by więcej...<:~)
Sympatyczne, nostalgiczne i urocze.
Miłość i przemijanie. Tęsknota za czymś co odchodzi wyzwala też emocje nie zawsze pozytywne. U dni się godzą, drudzy szukają upustu swojego żalu, złości.
Pozdrawiam serdecznie
Po mojemu, te drabble to taka Twoja główna ośw tej chwili. Nie, żebym Cię szufladował, ale naprawdę.
Przesuwasz granicę. Kolejny ze ścisłej czołówki. (Nie odważyłbym się ich uszeregować "od-do").
- Kot Schrödingera
- Teoria nieoznaczoności Heisenberga
- Fenomenologia Husserla
- Sprzężenie zwrotne
Kot Schrödingera – wkładamy kota do nieprzezroczystego pudełka, w którym umieszczamy mikroładunek nuklearny. Ustawiamy wybuch na określny czas, ale dopóki nie sprawdzimy stanu kota kot jest zarówno żywy jak i martwy, a kiedy już sprawdzamy, jest po sprawie, bo znamy stan po wybuchu, a nie w trakcie.
Tu pudełko jest przezroczyste, ale bariera szkła nie pozwala nam stwierdzić, czy dom i kobieta są rzeczywiste, czy to tylko na przykład gra świateł. Gdy rozbijemy, nie znamy prawdziwego stanu. Być może była prawdziwa.
Teoria nieoznaczoności Heisenberga – akt obserwacji jest zawsze opóźniony względem zjawiska obserwowanego. To jakby kontynuacja Kota Schrödingera. Nie możemy zaobserwować danego zjawiska, w jakiś sposób nie niszcząc, nie ingerując w to zjawisko, ale wtedy staje się już ono czymś zupełnie innym, jak ta kobieta i jak ten dom.
Fenomenologia Husserla – poznajemy tylko, co dane „na zewnątrz”, nie możemy poznać wewnętrznej istoty przedmiotu, jeżeli próbujemy to zrobić, to mamy nadal ten sam przedmiot, ale w mniejszych częściach. Dostępne są tylko fenomena. Próba sięgnięcia do istoty musiała skończyć się porażką; klepsydra, okazuje się być tylko klepsydrą, nawet jeżeli ma jakieś inne wnętrze, inne elementy poza tymi, które służą funkcjonalnościom klepsydry, to są one niedostępne.
Sprzężenie zwrotne – nie utożsamia się podmiotu lirycznego z narratorem, ale tu aż się prosi, aby to zrobić. Klepsydra z piaskiem to czas. I jeszcze kobieta. Dla porównania Autorka Drabbli, czyli kobieta, i też klepsydra, bo przesypują się miniaturki jak piasek, aby ujawnić nam Twój wiek. To ostrzeżenie: „nie wyobrażaj mnie sobie w żaden sposób, bo mogę nie sprostać wyobrażeniom, gdy uda Ci się zobaczyć mnie w rzeczywistości, a to będzie tak, jakby ta kobieta z twoich wyobrażeń znikła”.
Jest jeszcze jedna możliwość najbardziej prawdopodobna: istnieją Twoje drabble, a Ciebie wcale nie ma w rzeczywistości i nigdy nie było, ale to już horror.
Na wszelki wypadek 5. Cholera wie, czym Ty naprawdę jesteś, wolę nie zadzierać.
Pozdrawiam serdecznie
W jakiś sposób bardzo smutne.
Piszesz coraz piękniej.
Świetne drabble.
PS. I komentarz Nachrzona też ;)
Pozdrowionka :)
Pozdrawiam
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania