Trzecie Oko - Rozdział Dwudziesty Piąty

Kilka dni później Abigail doszła do siebie. Z tego powodu Angelina zawołała wszystkich do salonu i tam opowiedziała dziewczynie wszystko co się stało.

Abi ciągle spoglądała na chłopaka o bladozielonych oczach i kasztanowych włosach. Ale ta jego rana na policzku…

Kiedy ciocia skończyła swoją opowieść przeszedł czas na jej decyzję. Nie wahała się, ani nie zastanawiała zbyt długo.

- Nie zgadzam się. – powiedziała stanowczo i pokręciła głową.

- Wiedziałem, że to powie, ale nikt mnie nie słuchał…

- Jim, przymknij się. – Bart spojrzał na przyjaciela groźnie.

- Nauczysz się tam wielu rzeczy. – Angelina widocznie chciała ją jeszcze przekonać do tego.

- Nie chcę, żeby więcej ludzi cierpiało przez mnie.

Wszyscy zamilkli. Kobieta była zszokowana, Bart coś mamrotał pod nosem, Ava błądziła gdzieś myślami, a Jim… Po prostu był.

- Dziewczyna ma rację. – zadziorny kobiecy głos. Nigdy go nie słyszała. Zimne powietrze połaskotało ją po plecach. Wszyscy wytrzeszczyli oczy. Każdy został unieruchomiony przez mężczyzn w kapturach. Nawet Ava.

Najbardziej szarpał się Bart. W ostateczności zagrozili mu, że ukręcą Avie kark. Trochę się uspokoił. Abi powili odwróciła się i napotkała wzrok szarych oczu.

Dziewczyna uśmiechała się z wyższością i rozkoszowała się tą sceną. Była od niej wyższa, ale nie bała jej się.

- Przecież chcecie mnie. – dziewczyna spojrzała się na nią. – Każ im przestać.

- A jak nie, to co mi zrobisz krasnoludku? – zaśmiała się z wyższością.

Przepełniła ją wściekłość. Nigdy wcześniej się tak nie czuła. Przypomniała sobie, że w domu dziecka co tydzień przychodzili różni instruktorzy i w ramach zajęć dodatkowych uczyli ich karate.

Wykorzystała te nauki i w mgnieniu oka kobieta leżała na podłodze. Chciała się podnieść więc postawiła nogę na jej splocie słonecznym i zza paska od spodni wyciągnęła dwa rewolwery.

Dziewczyna była w szoku. Wszyscy byli.

- Każ im przestać i powiedz czego ode mnie chcesz. – zażądała.

~

- Nie zamierzałam sięgać do takich środków, ale mój brat nie dał mi wyboru. – zaczęła szarooka, kiedy wyszły przed budynek. – Szukaliśmy Trzeciego Oka od kilku lat. Zawsze poszukiwania kończyły się niepowodzeniem. A właściwie… - tu urwała.

- Właściwie co?

- Mój ojciec obsesyjnie chce posiąść broń Oka…