Wiersz <*> Ƈíɑsեҽϲzƙօ

w słodkiej krainie pychotek multum

jakby słodkości

król

tu zamieszkał

lecz w białym koszu polukrowanym

nęcą powabne

wdzięki

ciasteczka

tubylcy wiedzą że wszystko dla nich

co dusza

pragnie

ile kto może

oprócz jednego bo wtedy nagle

w sensie szczególnym

poniosą

szkodę

zakalec smolny przyczłapał do nich

przymilny

słodki

i cwany jeszcze

on was pognębia myśli wciąż miesza

chce wam

zakazać

to co najlepsze

stęsknionym pysiom w smak takie słowa

już

do ciasteczka

pędzą zziajani

wódz daje przykład pierwszy pospiesza

gdzieś mają jutro

i biegną

za nim

zajączek fruwa dzisiaj o świcie

krasnalek

gorycz

wylewa wrzącą

zamęt i popłoch jęki i wrzaski

niejeden

w gacie

zrobił na słodko

miejsce istnieje tak jak istniało

lecz tak cośkolwiek

jest ciut inaczej

gdyż już przestało być niespodzianką

że jeden

wesół

inny zapłacze