Wiersz <*> Ramka

wielka to mądrość dostrzec swe wady

nie dla oklasków

medali złotych

tylko by umysł w swym zadufaniu

nie zaczął wielbić

ramki ciasnoty

to niebezpiecznie gdy łeb zakuty

w swą nieomylność

komórek szarych

co może sfajczyć w samospaleniu

inne spojrzenie

odmienne stany

w granicach jesteś swoich zabawek

gdzie tylko cieszy

mały żołnierzyk

który zastrzeli pluszaki spoza

byś w swoją mądrość

nadal mógł wierzyć

ty masz kochany mózg już wyprany

w jedynym proszku

swego koloru

otwórz okienko wpuść świeży powiew

inne spojrzenie

dostanie wzwodu

istnieje wszakże możliwość taka

pójdziesz ulicą

dumnie i wzniośle

bliźniego belkę sobą zahaczysz

zmiażdży ci dupę

wtedy się ockniesz